Στα γρήγορα pt2...

Αναφορά για εκείνες τις ευτυχισμένες εποχές όταν ΌΛΟΙ ήταν στο Πολυτεχνείο.
Τότε που σύσσωμος ο ελληνικός λαός με θυσία και αυταπάρνηση υπηρέτησε τα υψηλότερα ιδανικά, αυτά της δημοκρατίας και της ελευθερίας, γεγονός όμως που προσωπικά μου δημιουργεί πληθώρα ερωτημάτων.

-Πόσο κόσμο χωράει επιτέλους μέσα αυτός ο χώρος?
-Συνέπεσε με κάτι πολύ σημαντικό για το οποίο είχαν εγκαταλείψει τις πόλεις και τα χωριά τους όλοι (όλοι όμως), οι κάτοικοι αυτής της χώρας και με την ευκαιρία πήγαν και στο Πολυτεχνείο να αντισταθούν?
-Τελικά, αφού όλοι (ναι, ξέρω, επαναλαμβάνομαι) ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο, ποιοι ήταν οι απαθείς νοικοκυραίοι και οι ρουφιάνοι πάνω στους οποίους στηρίζονταν (νταξ, είχε και μια μικρή βοήθεια από τις δυνάμεις καταστολής) η χούντα?

Κι όσοι δεν ήταν στο Πολυτεχνείο?
Πώς ακριβώς κάνεις αντιδικτατορικό αγώνα από το Παρίσι?

Κι αν αυτά φαντάζουν δύσκολα να απαντηθούν ως ερωτήματα το επόμενο είναι πραγματικά ακατόρθωτο.
Πώς το παρελθόν αποτελεί δια παντός σφραγίδα νομιμοποίησης και αναγνώρισης για αυτούς που κάποτε ήταν κάτι (αν ήταν) και τώρα είναι κάτι άλλο? (ακούς Μαρία?)

Αναμένω με τρανή και φοβερή ανυπομονησία τα εορταστικά αφιερώματα, όπου τρανοί και φοβεροί επαναστάτες, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών (όλο και κάπου θα καλέσουν και τη Σώτη να μιλήσει και να συγκρίνει τους αγνούς αγωνιστές -όλους ντε- του τότε με τους αναρχοφασίστες και την ξεπερασμένη αριστερά του σήμερα) θα μιλήσουν για την ανυπέρβλητη σημασία και το στρουμφοφανταστικό νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το οποίο όμως πρέπει να γιορτάζουμε ειρηνικά καθώς τώρα έχουμε (χοχοχο) δημοκρατία.

Προσωπικά αν και πιστεύω πως καμμία βίαιη ενέργεια δεν θα προηγηθεί της κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής, ευελπιστώ εναγωνίως να ακούσω την Μαρία και το Μίμη να φωνάζουν:
-Τα ΜΑΤ στο Πολυτεχνείο, τα ΜΑΤ στο Πολυτεχνείο.

Ασχέτως που τα ΜΑΤ είναι ήδη μέσα στις σχολές αφού τη στιγμή που τις έχουν περικυκλώσει και απαγορεύουν την είσοδο έχουν καταλύσει κάθε έννοια ασύλου.
Γιατί οι νοικοκυραίοι και το κράτος (τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει) φοβούνται για ενδεχόμενη διατάραξη της Ειρήνης (με κεφαλαίο για να αναρωτηθούμε ποιας Ειρήνης, και με μικρό να το έγραφα το ίδιο θα έπρεπε να κάνουμε άλλωστε).

Όλα θα είναι έτοιμα.
Οι μπάτσοι, περισσότεροι από τους διαδηλωτές, θα είναι έτοιμοι με τα όπλα στο χέρι να πατάξουν οποιοδήποτε ταραχοποιό στοιχείο, με πυγμή όχι πρωτόγνωρη για σοσιαλιστικά καθεστώτα, ενώ συγχρόνως μέλη του Κόμματος (ένα είναι) θα περιφέρουν την αιματοβαμμένη σημαία και ΑΝ χρειαστεί (και δεν υπάρχουν αγανακτισμένοι πρόχειροι) θα συμβάλλουν στην αποκατάσταση της τάξης, παρόλο που ονειρεύονται την αταξική κοινωνία, όπως έχουν κάνει και στο παρελθόν ανερυθρίαστα, σε οποιαδήποτε εκδήλωση τολμούσε να διαφοροποιηθεί από την κομματική γραμμή (την οποία αν έσπαγαν για ιδία χρήση στα πλακάκια της ομόνοιας θα ήταν πολύ χρησιμότεροι στο "κίνημα") και να ξεφύγει -έστω συμβολικά- από το μαντρί της αστικής νομιμότητας.
Με τρώει το χέρι μου να ποστάρω και την Πανσπουδαστική 8, αλλά κρατιέμαι!

Διάλειμμα για διαφημίσεις:
Να πλένετε με "οικοδομέξ", αποτελεσματικό και δοκιμασμένο.
Όλες (ω, ναι) οι Κόβες συνιστούν "οικοδομέξ" για τον καλύτερο καθαρισμό της σκέψης σας.

Κι ενώ ολοκληρώνεται ο "αναίμακτος και ειρηνικός" εορτασμός της επετείου, δημοσιογράφοι -τσιράκια και υπηρέτες των συμφερόντων των εργοδοτών τους- θα καλέσουν πολιτικά πτώματα του τότε να μιλήσουν για το σήμερα, θα καλέσουν αγανακτισμένους κατοίκους που δεν αντέχουν άλλο την υποβάθμιση της περιοχής τους, ανθρώπους του πνεύματος να μας πουν πως το νόημα του τότε μεταφέρεται στη δημοκρατία του σήμερα (είπα χοχοχο?), κομματικά κανείς να γαβγίζουν με αυτό τον οξύ και ενοχλητικό ήχο και να προσκαλούν σε σύμπραξη τις ψήφους (τους πολίτες, εξκιουζέ μουά) που παρακολουθούν το χαζοκούτι και σύνταξη με το κόμμα (εδώ είναι περισσότερα), εκπροσώπους της δημοκρατικής αστυνομίας που δημοκρατικότατα θα έχει στείλει μερικές δεκάδες (τουλάχιστον) κόσμο στο νοσοκομείο και θα έχει κι έναν αντίστοιχα δημοκρατικό αριθμό προσαγωγών και συλλήψεων, και όποιον άλλο κατεβάσει, η απείρου μεγαλείου σκέψης, κούτρα του αρχισυντάκτη.

Και άλλη μία επέτειος της εξέγερσης του πολυτεχνείου θα έχει απονοηματοδοθεί πλήρως και το πολιτικό θα έχει μετατραπεί για ακόμα μία φορά σε εύπεπτη μπούρδα ευρείας κατανάλωσης που θα υπηρετεί την κοινωνία του θεάματος.

Διάλειμμα για σουβλάκια...

Τι, δεν είναι διάλειμμα?
Τελείωσε κι ο φετινός εορτασμός?
Το πήραμε το σμσ της εξέγερσης?
Γιουυυυύπι, ζήτω η δημοκρατία (Ζήτω)!

Ευτυχώς, δεν είναι η μόνη επέτειος εξέγερσης που πλησιάζει...