Ντύνομαι και βγαίνω το πρωί από το σπίτι, κουβαλώντας μαζί και τον πονοκέφαλο και την κακή μου διάθεση, και το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνομαι είναι η πεζή περιπολία μισής ντουζίνας πράσινων χοιρινών, ανάμεσα στην οποία αναγκάστηκα να περπατήσω.
Πραγματικό σοκ!
Μπροστά και πίσω να ακούω τα νταπ-ντουπ από τις ασπίδες που έπεφταν πάνω στα κάγκελα του πεζοδρομίου, στον τοίχο, ίσως και σε κάνα παρκαρισμένο αμάξι, δεν πρόσεξα!
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται!?!
Βρεκεκεξ κουαξ κουαξ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου