Θα φτύσω στον τάφο σας.

Ή "κάτω απ' του τάφου μου το κυπαρίσσι μαύρη χελώνα μ' έχει κατουρήσει".
(Η δεύτερη συνεχόμενη αναφορά στον Τζιμάκο είναι εντελώς τυχαία σας βεβαιώ για αυτό!)

Ή "χέζω στους τάφους σας καριόληδες, δεν έχω τίποτα καλύτερο να κάνω" (βλ. Δρ. Δρακατώρ).

Φιλότεχνες προσεγγίσεις (που μου ήρθαν γρήγορα στο μυαλό) στο θέμα του θανάτου...ή μήπως στο θέμα της σεξουαλικής ικανοποίησης?Υπάρχουν λογής λογής βίτσια!

Δεν ξέρω τι ξεκίνησα να γράφω, η αλήθεια είναι πως απλά ξεκίνησα να γράφω, απλά για κάποιο λόγο έχει σφηνώσει ο Βιάν στα διαλείμματα της σκέψης μου τον τελευταίο καιρό...περίπου. Ίσως όχι έτσι όπως ακούγεται.

Το πρόβλημα όταν δεν ξέρεις τι ξεκινάς να γράψεις είναι ότι πρέπει να μπει μία τάξη στη σκέψη και το μόνο που μπορώ να διαθέσω είναι το χάος!
Ακόμα κι αν φαντάζει γλυκό να κολυμπάς μέσα του, είναι δύσκολο πολύ να μεταφέρεις τη γλυκύτητα αυτή! Υπάρχει πραγματικά?

Πίνω μία μπύρα, ο καπνός τελειώνει, ακούω το "alternative 4", και σκέφτομαι το "pictures of you" από το "disintergration".
Νιώθω περίπου όπως όταν τελείωσα τον "αφρό των ημερών" και προσπαθώ να βγάλω άκρη σε καταστάσεις που μάλλον έχουν ήδη βρει την άκρη τους!
Με γεμίζει μία αναίτια (πιθανότατα) προσμονή που με κάνει που και που, και να χαμογελάω, αν και δεν ξέρω αν θα έπρεπε.

Μη με ρωτήσετε για τα "πρέπει" και τα "μπορώ", δεν έχω απαντήσεις, φαίνεται πως ακόμα και οι πιο δυνατοί πολέμιοι τους υπέκυψαν!...ή απλά έτσι θέλουν να νομίζουμε!
Εγώ κρατάω τα θέλω. Και θέλω πολύ!
Αλλά αυτό δε μοιάζει αρκετό.

Αναγνωρίζω την αμφιβολία και την αβεβαιότητα σε αυτά που γράφω. Ίσως κάποια στιγμή επιστρέψω με λιγότερα ίσως!

Θρησκευάμενος παραμένω λοιπόν και ελπίζω ακόμα, με μία πίστη ολόκληρη και μια ελπίδα κουτσή.

Η Τρίτη τελείωσε, δεν ήταν (από όσα μέχρι τώρα ξέρω) χειρότερη από τη Δευτέρα.
Προληπτικοί μου φίλοι η αλήθεια σας πρόδωσε, ακόμα κι αν ποτέ δεν αποκαλύφθηκε!

Νωρίτερα άκουγα τα "τραγούδια της αμαρτίας", ιδού λοιπόν:

"'Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,

ο νους μου πάει στους τσαλακωμένους,

σ' αυτούς που ώρες στέκονται σε μια ουρά,

έξω από μια πόρτα ή μπροστά σ' έναν υπάλληλο,

κι εκλιπαρούν με μια αίτηση στο χέρι

για μια υπογραφή, για μια ψευτοσύνταξη.

'Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,

γίνομαι ένα με τους τσαλακωμένους"

Βρεκεκεξ κουαξ και ζντουπ!
Πάρτον κάτω!