Διάβασα και διαβάζω την οργή πολλών για το ρόλο θλιβερών ανθρωποειδών, για τους τρόπους σκλαβιάς μας, για…
Κι ας είναι καταστάσεις που τις ξέρουμε, τις περιμένουμε.
Αλλά δεν πονάνε τόσο αυτές.
Ίσως ακριβώς επειδή τις περιμένουμε!
Οι «σύντροφοι» είναι που μας πονάνε.
«Σύντροφοι» φιλικά, ερωτικά, πολιτικά.
Αυτοί που μιλάνε για αγάπη και δεν μπορούν να αγαπήσουν τίποτα πέρα από το εγώ τους.
Αυτοί που μιλάνε για ειλικρίνεια και όταν ανοίγουν το στόμα τους μόνο ψέματα μπορούν να ξεστομίσουν… μαζί με μισές αλήθειες για να γίνουν πιστευτά.
Αυτοί που μιλάνε για προσφορά και ξέρουν μόνο να παίρνουν.
Αυτοί που μιλάνε για ευθύτητα και εξαπατούν οποιονδήποτε βρίσκεται κοντά τους, συστηματικά. Ίσως ακόμα και τους εαυτούς τους.
Αυτοί που μιλάνε για αλληλεγγύη, συναίσθημα που θα μπορούσαν να έχουν μόνο αν μπορούσαν να νιώσουν τύψεις(με κανένα άλλο τρόπο), αν και μάλλον είναι ανίκανοι ακόμα και για αυτό.
Αυτοί που μιλάνε για ένα καλύτερο κόσμο διατηρώντας περήφανα το χειρότερο εγώ τους .
Αυτοί που μιλάνε για σεβασμό και δεν έχουν κανένα, ούτε απέναντι στον εαυτό τους, αν είχαν συνείδηση ίσως το καταλάβαιναν.
Αυτοί που ψέγουν τα παιχνίδια της εξουσίας αλλά απολαμβάνουν να παίζουν με την ψυχή των γύρω τους.
Αυτοί που μιλάνε για ελευθερία, κρατώντας σφιχτά τα δεσμά που θα τυλίξουν κι εσένα.
Αυτοί που εξουσιάζουν εν γνώσει τους και κατηγορούν εσένα μετά.
Αυτοί που δεν είναι παρά ένα ψέμα.
Τίποτα περισσότερο!
«Αν ζεις λοιπόν τη ζωή σου ως πρόσωπο, καλό είναι να συμφιλιωθείς με την ιδέα πως ενδέχεται κάποιοι που συναντάς να τη ζουν ως προσωπείο.»
«Κι αφήσαμε τους εαυτούς τους ίδιους μας, μες στο γλοιωδικό περίβλημά τους»
11 σχόλια:
Θα δανειστώ ακόμα μια φορά το στιχάκι του Αναγνωστάκη...
"Δεν έφταιγεν ο ίδιος... Τόσος ήτανε."
το επόμενο σχόλιο θα είναι Διονυσίου ;)
Την καλημέρα μου...
«Κι αφήσαμε τους εαυτούς τους ίδιους μας, μες στο γλοιωδικό περίβλημά τους»
αυτό είναι το μεγαλύτερο κατηγορώ
"Οι «σύντροφοι» είναι που μας πονάνε.
«Σύντροφοι» φιλικά, ερωτικά, πολιτικά."
Αυτός ο πόνος είναι και ο αξεπέραστος.
"Οι «σύντροφοι» είναι που μας πονάνε.
«Σύντροφοι» φιλικά, ερωτικά, πολιτικά."
Οι «σύντροφοι» που μας πονάνε και δεν είναι παρά ένα ψέμα...δεν είναι σύντροφοι.
Πάμε παρακατω... ;)
"εξαπατούν... Ίσως ακόμα και τους εαυτούς τους"
...οι επικινδυνέστεροι όλων.
Και η λούμπα που για τον εαυτό μου τρέμω περισσότερο
Ζήσε εσύ ως σύντροφος...όλα τα άλλα δεν έχουν σημασία.
@kakos lykos
Ποιητικό ναι, βολικό ίσως, πραγματικό όχι.
Καλημέρα και σε σένα :)
@tiktos
Δεν υπάρχει κατηγορώ φίλε μου, βιωματικό συμπέρασμα είναι...αγκαλιά με τον Άσιμο ;)
@Μαύρη Ντάλια
Αξεπέραστος δεν ξέρω, απογοητευτικά οδυνηρός σίγουρα.
Καλώς ήρθες.
@uhuru
Γι'αυτό και σε εισαγωγικά.
Αλλά δεν είναι ο πόνος που τους στερεί τον "τίτλο".
Η ηθελημένη και εν γνώσει τους προξένησή του και το ψέμα, είναι το ζήτημα.
Παρακάτω?
Στο πηγάδι ελπίζοντας κάποιος να μας πιάσει?
:Ρ
@Μια φορά κι έναν τρελό
Και τώρα, φαντάσου έναν άνθρωπο να τα έχει όλα αυτά μαζί.Αυτοί είναι μάλλον, πιο επικίνδυνοι!
Μην τη φοβάσαι αυτή τη λούμπα τρελό μου, πρέπει να ξεκινήσεις από τους άλλους για να φτάσεις στον εαυτό σου.
Σε κάθε άλλη περίπτωση είμαι σίγουρος πως αν ξεχαστείς θα υπάρχουν σύντροφοι δίπλα σου να σου κάνουν μία αγκαλιά για να συνέλθεις ;)
@ΟΧΙΑ
Δυστυχώς φιδάκι μου, έχουν και τα άλλα σημασία.
Και είναι αυτό το στοίχημα, να μη σε αλλοτριώσουν τέτοιοι "σύντροφοι" όταν τους συναντάς.
Για να συνεχίσουμε να ζούμε έξω από εισαγωγικά ;)
...κι από το ίδιο τραγούδι, έτσι, για το αισιόδοξο του πράγματος:
"Κι ίσως ν’ αξίζει μόνο που τολμάμε."
"Ότι διαβαίνει χάνεται, ότι περνά πεθαίνει. Για ότι παίρνει ο άνεμος, κανείς δεν τυρρανιέται"
Ο Διονυσίου που λέγαμε...
(Δεν νομίζω να είναι βολικό, για όποιον είναι, πραγματικά, ο "τόσος" χοχο.
Α! Και ότι δεν είναι πραγματικό, πως να είναι ποιητικό? Λέξεις αραδιασμένες με/από φιλαρέσκεια είναι )
Θα με συγχωρήσεις τώρα, μόλις είδα την Κοκκινοσκουφίτσα να περνάει...
Καλέ κορίτσι...
Δημοσίευση σχολίου