Μπες μέσα στο κουτί ρε!

Αχ, τι ευτυχισμένη στιγμή.
Ο γενειοφόρος κυριούλης με την κόκκινη φόρμα ετοιμάζεται να επισκεφτεί αρκετά από τα παιδάκια -του δυτικού κόσμου- και να τα επιβραβεύσει επειδή ήταν καλά -και υπάκουα (!?!)- όλο τον χρόνο που πέρασε.
Καλοσύνη με ανταμοιβή, ανθρωπισμός με εποχές, καλλωπισμένη μιζέρια, καμουφλαρισμένη ασχήμια και κατανάλωση.

Αυτά είναι που κάνουν τον κόσμο να χαμογελά ξένοιαστα στις αγορές της πόλης και να μη σκέφτεται (από τώρα) τους φουσκωμένους λογαριασμούς που θα χρειαστούν για τη διακόσμηση της, μαζί με τα υπόλοιπα εκβιαστικά τέλη στο λογαριασμό της ΔΕΗ.

Γκρινιάζω, μιζεριάζω?
Ίσως, πάντως έχω δηλώσει πως δεν τις γουστάρω αυτές τις γιορτές, και παρακαλώ τους διαφωνούντες να μην με κατηγορήσουν για το μηδενισμό που -ενδεχομένως- εκπέμπω.

Δε θέλω να σας μαυρίσω, βασικά ένα ακόμα τραγουδάκι ήθελα να αναρτήσω αλλά παρασύρθηκα.

Στον κυριούλη λοιπόν.
Δεν τον γουστάρω ούτε κι αυτόν.
Και είμαι πολύ απογοητευμένος που γνωρίζω πως δεν υπάρχει.
Θα ήθελα πολύ να του την έχω στημένη και μόλις έμπαινε στο σπίτι, να αρχίσω να του πετάω κουραμπιέδες και μελομακάρονα που θα είχα φυλαγμένα από πέρυσι...στην καλύτερη!
Να φωνάξω επίθεση και να τον δω να τρέχει πανικόβλητος καθώς θα πάλλονται οι πατσές του πέρα δώθε.

Αν και έχω ακούσει και καλύτερες ιδεες...

Μπες μέσα στο κουτί ρε μαλάκα!



Κλισέ επίλογος που όμως τον εννοώ:
Καλή χρονιά με υγεία και ευτυχία για όλους μας.

Να τα πω?

Τα έχουν πει άλλοι πολλοί, και πιθανότατα πολύ καλύτερα από ότι θα μπορούσα εγώ.
Δεν τα γουστάρω τα χριστούγεννα.
Δε χρειάζεται κάτι περισσότερο.

Ας τα πουν 2 θρύλοι...

Καμένος.

Μόνος, κενός, ανολοκλήρωτος, φοβισμένος.
Νιώθεις τον εαυτό σου να λιώνει, να μικραίνει, να είναι κάτι που δεν πρέπει να είναι, μικρέ ανθρωπάκο?

Φοβισμένος.

Όταν έχεις γνωρίσει την αγκαλιά της ολοκλήρωσης.

Αλλά δεν είσαι μέσα της να σε σκεπάσει.

Ανολοκλήρωτος.

Όταν είσαι κενός με γεμάτους τρόπους.

Κενός.

Όταν είσαι γεμάτος συναισθήματα, αλλά μόνος.

Μόνος.

Σκέφτομαι πως η αγάπη χρειάζεται δύο.

Θα ξανανεβώ.

Πόσες πτώσεις ακόμα?
Πόσες φορές θα τσακιστώ?
Πόσο καιρό θα στέκω τσακισμένος?
Κάποιες φορές η πτώση είναι τελειωτική...
Και μετά δε μπορείς να ξανανεβείς...
Πουθενά!

Και τελειώνει ο πόνος.
Για πάντα.
Μια κι έξω.
Για πάντα.
Μαζί με την ύπαρξη.
Για πάντα.

Και τις αναμνήσεις.
Και τις επιθυμίες.
Και τις ανάγκες.
Και τη ζωή.

Όσα ζήσαμε.
Όσα θα θέλαμε να.
Όσα θα ήθελα να.
Σχοινοβάτης όμως.
Καταδικασμένος.
Μόνος.

Αξίζουμε?
Εσύ?
Εγώ?
Εμείς?

Υπάρχουμε?
Πως?
Γιατί?
Πρέπει?

Κάποιες φορές η πτώση είναι η τελειωτική.
Τελευταία.
Μοναδική.
Λυτρωτική.
...κάποιες φορές κυριολεκτική.

Και μετά τίποτα.
Τίποτα!

Ο Καίσαρας.

"Ο υπουργός δήλωσε κατηγορηματικά ότι όποιος αστυνομικός ή λιμενικός ακουμπήσει ξανά –κατά παράβαση του Συντάγματος- οποιονδήποτε πολίτη, τότε θα φεύγει με δική του εντολή από το σώμα. Το ίδιο θα συμβαίνει και με τους αστυνομικούς για τους οποίους υπάρχουν στοιχεία ότι συνεργάζονται σε πλαίσιο των καθηκόντων τους με την «Χρυσή Αυγή»."

Τις μέρες που πέρασαν, οι εντεταλμένοι του, επιχείρησαν να τον ακουμπήσουν σε πάρα πολύ κόσμο, αλλά φαντάζομαι πως όταν αυτό γίνεται κατόπιν εντολής, δεν υπάρχει θέμα.
Εκεί που όμως υπάρχει θέμα, και δεν περίμενα πως θα το γράψω ποτέ αυτό, είναι στο ότι με εντολή του ιδίου θα απομακρύνονται οι μπάτσοι που είναι "ακουμπιστές".

Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν έχω πρόβλημα με την απόταξη/απόλυση των μπάτσων που είναι ακουμπιστές, έχω όμως πρόβλημα με τη νοοτροπία του Χουντοχοΐδη.
Γιατί το ίδιο "αποφασίζουμε και διατάσσουμε" εφαρμόζει όχι μόνο στους μπάτσους (είμαι σίγουρος πως το κάνει για να λειτουργήσει ως προκαταρκτικό στη σχέση τους, παιχνιδάκια για αγόρια με σατράπικα βίτσια, S&M και τα σχετικά), αλλά και όπου αλλού μπορεί, σαν άλλος Καίσαρας.

Και το ακόμα χειρότερο, είναι πως τέτοιου είδους συμπεριφορές δε σταματάνε στους πολιτικά και ηθικά αυτουργούς των ακουμπιστών, αλλά συνεχίζονται και υιοθετούνται και από τους εν δυνάμει ακουμπιστές: αφού έτσι το κάνει ο πολιτικός και υπηρεσιακός τους προϊστάμενος!

Τη στιγμή που ο υπεύθυνος για την τάξη και την ασφάλεια (ποιών δε λέμε, είναι μυστικό συνυφασμένο με την έννοια του κράτους) παρεμβαίνει και δικάζει αμετάκλητα σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, την ίδια στιγμή οι πραιτοριανοί του (αν υποψιαστώ πως θα επιθυμήσουμε τον Βύρωνα, θα αρχίσω να ουρλιάζω!) σακάτευαν κόσμο με ή χωρίς αφορμή, έκαναν επίθεση στις πορείες, καταργούσαν το άσυλο και -Ω!Οποία έκπληξη- συνεργάζονταν, υπέθαλπταν, ανέχονταν, τα παρακρατικά ακροδεξιά στοιχεία που τόσο καιρό κατηγορεί και για σχέσεις με τα οποία "προειδοποιεί" όσους στελεχώνουν τα σώματα ασφαλείας (όχι της δικιάς μας, σίγουρα).

Όλες αυτές οι κραυγές εναντίον της χρυσής αυγής, δεν είναι τίποτα περισσότερο από το απαραίτητο ηχητικό χαλί, που συνοδεύει το προσωπείο του αριστερού, του ανθρώπου που σέβεται την ελευθερία, κι άλλες τέτοιες δημοσιοσχετίστικες μπούρδες.
Η δομή, η ουσία, και η λειτουργία του κράτους, όχι μόνο δε μπορεί να αλλάξει, αλλά και οι σχέσεις του επίσημου κράτους με συμμορίες τύπου χ.α. είναι σφυρηλατημένες στο χρόνο και μόνο στενότερες μπορούν να γίνουν, ειδικά αν ζήσουμε να δούμε τον Καρατζαφύρερ (μπρρρρ) πρωθυπουργό.

Οι συνεχόμενες και εντεινόμενες επιθέσεις του παρακράτους σε κοινωνικούς χώρους, σε αλλοδαπούς, σε αγωνιστές, αλλά και σε άτυχους περαστικούς που ενδεχομένως δεν τηρούν το πρότυπο περί ελληνικής καθαρότητας είναι συχνότατες, και συμβαίνουν απροκάλυπτα.
Δεν υπάρχει φόβος, γιατί γνωρίζουν πως ήταν, είναι και θα είναι η νούμερο ένα εφεδρεία της κρατικής καταστολής, όταν είναι εφεδρεία

Άλλωστε είναι γνωστό πως οι "αγανακτισμένοι πολίτες" είναι εφεύρεση του σοσιαληστικού καθεστώτος που και τώρα κυβερνάει και όχι των κακομοιριασμένων και συνήθως (έως πάντα) ανίκανων αποκαλούμενων δεξιών.
Άλλωστε ο ετεροκαθορισμός βολεύει πολύ σε αυτές τις περιπτώσεις, αφού οι άλλοι είναι δεξιά, εμείς έχουμε όνομα "αριστερό" και κατεύθυνση κεντρώα. Βέβαια, πολλά από αυτά που κάνουν με την κάλυψη της υποτιθέμενης προοδευτικότητας τους η "δεξιά" ούτε που έχει φανταστεί πως μπορεί να τα κάνει, όσο και αν θα το ήθελε.

Θα μπορούσα να "σπάσω" κάπου εδώ το κατεβατό με μερικές φωτογραφίες των επιθέσεων των παρακρατικών τις τελευταίες μέρες, αλλά και στην εκπαιδευτική πορεία της 7ης Δεκεμβρίου.
Διαβάζοντας όμως την ανακοίνωση της χ.α. για την "εκδήλωση" που πραγματοποίησαν το βράδυ της πέμπτης, κατά τη διάρκεια της οποίας γνωρίζουμε πως επιτέθηκαν σε δύο διερχόμενους νεαρούς -με την πατριωτική αναλογία 10 οπλισμένοι προς 2 άοπλους και ανυποψίαστους- χωρίς κανένα λόγο, κόλλησε το μάτι μου στο εξής:

"Στις 6 Δεκεμβρίου ήμασταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα."

Στην πρώτη γραμμή ποιού ακριβώς αγώνα, με την ανοχή (στην καλύτερη) ή την εντολή ποιου ακριβώς?
Ρητορική μάλλον η ερώτηση, απλά για να μην ξεχνάμε πως ακόμα και οι ίδιοι δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να παραδεχθούν, έστω κι έμμεσα, τη συνεργασία τους με τους υποτιθέμενους διώκτες τους.

...Άλλωστε επί πρωθυπουργίας του πολύ πιο σοσιαλιστή Αντρέα (χοχοχο) μισθοδοτούνταν οι ιδεολογικοί ηγέτες των ακροδεξιών από την τότε ΚΥΠ:


Λέτε να αλλάξουν τα πράγματα τώρα?

Για τους συλληφθέντες του Ρεσάλτο.

Έχω σταματήσει κάτι μέρες τώρα να ενημερώνομαι (εντατικά), για τα όσα συμβαίνουν.
Είμαι σίγουρος πως έχω χάσει απίστευτες δηλώσεις του χουντοβοσκίδη και των φερέφωνών του, που κατευθύνουν την "κοινή γνώμη" και υπνωτίζουν τις συνειδήσεις, πετάνε λάσπη και συκοφαντούν όσους αγωνίζονται.

Όμως πρέπει να διαφυλάξω και την ψυχική μου υγεία και ηρεμία, δε γίνεται συνέχεια να αντικρίζουμε το παράλογο και να προσπαθούμε να απαντήσουμε.

Οι τύποι αυτοί που κυβερνάνε, και τώρα και πιο πριν, είναι απίστευτοι.
Με ιντερνετικούς όρους θα έλεγε κανείς ότι τρολλάρουν τη ζωή μας. Κι όμως τους επιτρέπουμε να είναι παράλληλα και διαχειριστές των ζωών μας.
Τραγελαφικό!

Επειδή όμως μερικών οι ζωές δέχονται την επίθεση των οργάνων του κράτους πιο συχνά, με μεγαλύτερη ένταση, με περισσότερο μίσος και ψέμα, αναδημοσιεύω:

οικονομική ενίσχυση για τις εγγυήσεις των συλληφθέντων του αναρχικού Ρεσάλτο

Ύστερα από την αστυνομική έφοδο το απόγευμα του Σαββάτου 5 Δεκέμβρη στον χώρο του Ρεσάλτο, οι 22 σύντροφοι και συντρόφισσες αφέθηκαν ελεύθεροι από τα δικαστήρια του Πειραιά τα ξημερώματα της Τρίτης 8 Δεκέμβρη.

Για την μη προφυλάκισή τους αλλά και για να αφεθούν ελεύθεροι έως την εκδίκαση της υπόθεσης, τους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι καθώς και υψηλές χρηματικές εγγυήσεις.

Το συνολικό χρηματικό ποσό των εγγυήσεων ανέρχεται στα 51.000 ευρό.

Πιο συγκεκριμένα: σε έναν από τους συλληφθέντες η εγγύηση είναι 15.000 ευρό, σε τρεις από 5.000 ευρό ο καθένας-καθεμία και σε άλλους-ες εφτά η εγγύηση είναι από 3.000 ευρό.

Το σύνολο των χρηματικών εγγυήσεων πρέπει να κατατεθεί έως την Πέμπτη 17 Δεκέμβρη αλλά για να αποφευχθούν τυχόν γραφειοκρατικές εμπλοκές τα χρήματα της οικονομικής ενίσχυσης είναι σκόπιμο να συγκεντρωθούν έως την Τρίτη 15 Δεκέμβρη.

Για την οικονομική ενίσχυση των 22 συλληφθέντων του Ρεσάλτο, λοιπόν, αλλά και για την έγκαιρη αποπληρωμή των χρηματικών τους εγγυήσεων, συγκροτήθηκε ταμείο αλληλεγγύης.

Η συνδρομή όλων μας σε αυτό κρίνεται απαραίτητη έτσι ώστε τις επόμενες ημέρες να μαζευτεί το συνολικό ποσό των υψηλών χρηματικών εγγυήσεων.

Για τον λόγο αυτό αλλά και για την αμεσότερη και βέβαιη συγκέντρωση των χρημάτων επικοινωνήστε με το κινητό τηλέφωνο 6973657960 ή με την ηλεκτρονική διεύθυνση tameio22@espiv.net

Επίσης, πάρτυ οικονομικής ενίσχυσης των συλληφθέντων:

Λίγο ψυχραιμότερα...

...λίγο πιο ξεκούραστα, καθότι δεν πήγα σήμερα πουθενά, δεν είχα δυνάμεις καθόλου.

Γιατί είμαι σίγουρος πως η ψυχραιμία μου θα ήταν ανύπαρκτη αν είχα πάει στη σημερινή πορεία.

Μερικές μόνο σκηνές...

Ο Τραυματισμένος -Από Λοστό- Πρύτανης Κατά Την Έξοδό Του:

Είναι προφανή τα σημάδια του σοβαρού τραυματισμού του από λοστό!
Ή μήπως όχι?

Αστυνομικός που φροντίζει για την προστασία του πολίτη και το δικαίωμά του να διαδηλώνει ελεύθερα και φυσικά χωρίς να φοβάται. Πως αλλιώς υπερασπίζεσαι την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αν όχι..

...Με ένα περίστροφο?

Όχι πες, θα τολμούσες εσύ ποτέ να προσβάλλεις την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την περιουσία οποιουδήποτε αν είχες ένα θολωμένο μπάτσο να τρέχει στην πλατεία Συντάγματος κρατώντας το όπλο του?

Και σε βίδεο:

Επίσης μαθήματα οδήγησης (δωρεάν) μοτοσυκλέτας από άντρα (τι άντρα, άντρακλα) της ομάδας Ζ. Πώς να μην πτοείστε (κυριολεκτικά και μεταφορικά) από τυχόν μικροσυγκρούσεις.
Κι αυτό σε βίδεο:

Αλλά δεν είναι μόνο οι Ζ, όλως τυχαίως είναι και οι Δ απτόητοι τύποι...
Υπάρχει η εικόνα στο 7λεπτο (και κάτι) βίδεο που κυκλοφορεί σχεδόν παντού και μπορείτε να βρείτε εδώ μετά το 5.30

Επίσης, μπορείτε να βρεθείτε κατά λάθος να σας πατάει το κεφάλι ένας εξίσου εκπαιδευμένος και απτόητος άντρας (άγγελος, κορμάρα) της ομάδας....εεεεεεμμμ Δ, σωστά.

Βέβαια, για να μην ξεχνιόμαστε (τόσα σοσιαληστές αντιεξουσιαστές έγραψα για τις παρα-κρατικές επιθέσεις) στα Χανιά η συνεργασία με την "συμμορία που πρέπει να κηρυχτεί παράνομη" καλά κρατεί, εκτός και αν εξυπηρετεί τους σκοπούς σας, ε κ.κ. Υπουργέ?

Το παλικάρι που τραβούσε, μπορεί να ήταν λίγο ταραγμένο, αλλά συμπέρασμα βγαίνει!

Κι επειδή ακόμα και η ενημέρωση είναι αθηνοκεντρική, ξαναγυρνάμε στην πορεία της Αθήνας και τα προπύλαια όπου οι καλοί μας προστάτες (να δεις ποιά λέξη μπορεί να είναι συνώνυμη..) προστατεύουν τους πολίτες από χημικά, πλαστικές σφαίρες και κρότου λάμψης, και ως μεγαλόψυχοι που είναι, πετάνε μόνο πέτρες:

Το βίδεο πάρθηκε από το βλογκ του Giant στο οποίο έχει αναρτήσει αρκετά ακόμα και δεν τα έχω δει, κάντε ένα κόπο κι εσείς βρε, όλα έτοιμα πια?
Και μερικές φωτογραφιούλες ακόμα από τη σημερινή πορεία...

Εδώ θα δούμε τους προστάτες κατά τη διαδικασία προστασίας μαθητή που είναι φυσικά ελεύθερος να διαδηλώσει, αλλά όχι βίαια.

Εδώ παρατηρούμε τη λυσσαλέα αντίδρασή του, και την εξύβριση και επίθεση εναντίον των οργάνων της προστασίας του (για το καλό σου βρε)

Εδώ ασκείται η αναγκαία βία ώστε να ακινητοποιηθεί και να σηκωθεί επιτέλους ο αχαΐρευτος

Κι εδώ επιτέλους καταφέρνουν να τον σηκώσουν, με αυτοθυσία και αυταπάρνηση, αν μου επιτρέπεται να προσθέσω.

Αντίστοιχη περίπτωση διακρίνουμε και εδώ:

Κι επειδή η προστασία του πολίτη δεν κάνει διακρίσεις αν θα είναι σωματική ή ψυχολογική, άλλωστε έχει ειδίκευση (ως υπηρεσία) και στις 2, ιδού:

Τολμάς και μιλάς (αναρχοκομμούνι)?

Πέσε κάτω για να μάθεις!

Εεεεε?
Δε νιώθετε μεγαλύτερη ασφάλεια τώρα?
Σας παρακαλώ, πείτε μου!

Υ.Γ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με καταστάσεις και συμπεριφορές της περιόδου 1967-1974 ΔΕΝ είναι καθόλου (μα καθόλου) τυχαία.

Εν βρασμώ.

Γύρισα.
Σώος.
Σωματικά.

Ψυχικά όχι.
Ένα χάος μέσα στο κεφάλι μου, δεν ξέρω τι να πρωτογράψω.
Ποιά ιντερνετική κραυγή, ποιο γραπτό μπορεί να αποτυπώσει την οργή μου?

ΧΟΥΝΤΑ κυρίες και κύριοι.
Απλά.

Να γράψω για τη συμπεριφορά των υπαλλήλων του προφανώς διαταραγμένου υπουργού?
Να σχολιάσω τις χτεσινές δηλώσεις του υπουργού μήπως, που προκλήθηκαν από την ωμή και απαράδεκτη εισβολή των ΜΠΑΤΣΩΝ στο Ρεσάλτο και στη συνέχεια στο κατειλημμένο από αλληλέγγυους δημαρχείο Κερατσινίου?
Τα εκπληκτικά ευρήματα σύμφωνα με τα οποία διώκονται?
Με κακουργήματα όπως παρασκευή εκρηκτικών επειδή -άκουσον άκουσον- είχαν εύφλεκτο υλικό για την πετρόσομπα?
Α, και πίνανε μπύρες!

...
Προσπαθώ να διατηρήσω το χιούμορ και την ψυχραιμία μου από εχτές.
Δεν τα καταφέρνω.

Όχι όταν μια γυναίκα έχει παρασυρθεί από μηχανή ΜΠΑΤΣΟΥ και δε φαίνεται να ενδιαφέρει, να το έχει παρατηρήσει κανείς!Παρόλο που η εικόνα είναι αδιάψευστος μάρτυρας της αλήθειας.

Όχι όταν στη συγκέντρωση, στον τόπο και την ώρα που έγινε η δολοφονία ενός νέου ανθρώπου, ίπταται πάνω από τα κεφάλια μας -σχεδόν κυριολεκτικά- με τους προβολείς στραμμένους στον κόσμο το ελικόπτερο των δολοφόνων.
Χωρίς κανένα λόγο.

Όχι όταν ο ίδιος κόσμος βρίσκεται εγκλωβισμένος στην πλατεία Εξαρχείων και δε μπορεί να πάει πουθενά καθότι όλη η πλατεία είναι περικυκλωμένη από μπάτσους.

Όχι όταν κόσμος εγκλωβίζεται και του απαγορεύεται η έξοδος από το πολυτεχνείο, με σίγουρες προσαγωγές για όσους τόλμησαν να βγουν.
Μετά θα μιλάτε για άσυλο και καγκελάκια?

Όχι όταν το κέντρο είναι αποκλεισμένο και δε μπορείς να κάνεις 10 μέτρα χωρίς να περάσεις μπροστά από κάποια διμοιρία...που δε θα διστάσει ούτε να σε τραμπουκίσει, ούτε να σε χτυπήσει, ούτε να σε προσαγάγει.
Έτσι, επειδή δε γουστάρει τη φάτσα σου, επειδή περπατάς σε δρόμους στους οποίους ισχύει ο στρατιωτικός νόμος.

Αριστεροί του κώλου, κακομοιριασμένοι σοσιαλιστές, φλαμπουροκουβαλίστρες και χειροκροτητές ψηφοφόροι, κεντρώοι δημοκράτες με αλυσίδες, αυτούς εκλέξατε.
Τη χειρότερη χούντα, που έχει και τα "δημοκρατικά" πιστοποιητικά της πρόσφατης εκλογής της, να βγαίνει και να διατυμπανίζει το πόσο δημοκράτες είναι ξεστομίζοντας αισχρά ψεύδη και συκοφαντίες, ξερνώντας υπεροψία και βία σε παραληρήματα απίστευτου ψυχιατρικού ενδιαφέροντος.

Όχι στη βία?
Ποιών?

Δεν έχω ενημερωθεί ακόμα για το πόσες εκατοντάδες (είμαι σίγουρος) είναι σήμερα οι προσαγωγές και οι συλλήψεις.

Αν νομίζουν πως έτσι θα τρομοκρατήσουν και θα καταστείλουν όσους τολμούν να σκέφτονται, όσους τολμούν να αγωνίζονται, όσους γνωρίζουν τι σημαίνει αλληλεγγύη, κάνουν λάθος.
Μόνο η οργή μεγαλώνει, κι αναπόφευκτα ο φόβος ελαχιστοποιείται.

Αυτοί που σπέρνουν ανέμους, και θα έρθουν αργότερα δήθεν συντετριμμένα δημοκρατικοί να θερίσουν θύελλες ας το ξέρουν.

Δε θέλω να βάλω ούτε τραγούδι, ούτε στίχους, για επίλογο.
Θα παραθέσω ένα σύνθημα μόνο, που παρουσιάζει την αλήθεια όπως τη βιώσαμε -οι περισσότεροι αν όχι όλοι- όσοι είμασταν στο δρόμο (τουλάχιστον) σήμερα:

"Σε κάθε γωνία υπάρχει αστυνομία
Η χούντα δεν τελείωσε το '73"

Σοσιαληστές αντιεξουσιαστές 4

10.000 μπάτσοι να προστατέψουν τις εκδηλώσεις ακούω.
Ποιες εκδηλώσεις βρε ****** , αυτές που προκαλούνται από τη δολοφονία ενός νέου ανθρώπου από εσάς?

Δεν περίμενα ότι θα είμαι σπίτι απόψε, περίμενα ότι θα ήμουν αρκετά καλύτερα για να είμαι κάτω.

Εκεί που οι μπάτσοι τραμπουκίζουν και κάνουν προσαγωγές στη γειτονιά άβατο -χα!- χωρίς κανένα απολύτως λόγο.

Εν τω μεταξύ έκαναν έφοδο στο Ρεσάλτο και αργότερα και στο κατειλημμένο δημαρχείο Κερατσινίου.
Όλες συλλήψεις!
...75 στο σύνολο, και άλλες 160 προσαγωγές, περίπου.

Η κρατική τρομοκρατία και βία σε όλο της το μεγαλείο.
Και μετά θα μιλάμε για ειρήνη, τάξη και ασφάλεια?
Ποιοι είναι αυτοί που προκαλούν, αυτοί που πυροδοτούν τη βία αν όχι το ίδιο το κράτος?

Και κάνει και εκκλήσεις ο πρόεδρος της δημοκρατίας -χα! και ξανά χα!-, να μην υπάρξει βία.

Αλλά τη βία του κράτους, τον στρατό καταστολής και κατοχής στο κέντρο της πόλης δεν τον παίρνει κανείς χαμπάρι, έτσι?

Οι βιτρίνες σας μάραναν σκατόψυχοι.
Και μετά θα βγαίνετε ανερυθρίαστα -που συνείδηση να φέρει την ντροπή- να λέτε, ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά και θα το παίζετε αριστεροί και σοσιαλιστές?

Όχι ρε, ο λαός δεν ξεχνά.
Ούτε τους συνταξιούχους να τις αρπάζουν από τα ματ, ούτε τα τρακτέρ με τα ξεφούσκωτα λάστιχα, ούτε το σπάσιμο των καταλήψεων με εισαγγελείς, ούτε τον Καλτεζά, ούτε τους Κουμή - Κανελλοπούλου, ούτε τις επιχειρήσεις "αρετή", ούτε, ούτε, ούτε...

Και παρέμβαση του υπουργού κρατικής τρομοκρατίας στο ραδιόφωνο του σκάι εδώ

Αν έβρεχε δάκρυα.

Και τώρα τι γράφει κανείς?
Τι να πρωτογράψει κανείς!

Για το παιδί?
Για τη μία ακόμα ζωή που τόσο άδικα αφαιρέθηκε από μπάτσους, χωρίς να έχει σημασία η ηλικία?
Για όλες τις υπόλοιπες δολοφονίες ντόπιων και αλλοδαπών που -δυστυχώς- τις περνάμε περισσότερο στο "ντούκου"?
Για το ότι η δολοφονία ήταν απλά η αφορμή?

Για την αστυνομοκρατία και την τρομοκράτηση της κοινωνίας από τα καριόλια που κυβερνάνε, που έχουν και φίλους αντιεξουσιαστές μη χέσω?
Για τα προηγούμενα καριόλια που δεν είχαν -έστω για τα μάτια του κόσμου- μια παραίτηση για λόγους ευθιξίας (και καλά) και είχαν ξαμολίσει τα κοπρόσκυλά τους να ρωτάνε "που είναι ο Αλέξης" ενώ δέρνουν τον κόσμο?
Για τους κακομοιριασμένους "ειρηνιστές" και "φιλήσυχους" που θα μας ζαλίσουν σχετικά με τη βία και τα "επεισόδια" τα οποία έχουν ήδη προδικάσει για να προκαλέσουν πανικό?

Για τις ηλίθιες και ψηφοθηρικά μίζερες αναλύσεις της αριστεράς που αντιλαμβάνεται τη βία μονοδιάστατα, και το λήμμα αντιβία της είναι στην καλύτερη άγνωστο, στη χειρότερη ακατανόητο?
Για τη σημασία της εξέγερσης και πως αυτή πραγματώνεται, με ποιες πολιτικές προϋποθέσεις και όρους, μέσα σε ποιες συνθήκες πρέπει να υπάρχει η σύγκρουση?
Για τη σημασία της επετείου μιας εξέγερσης και πως πρέπει αυτή να νοηματοδοθεί πολιτικά ώστε να μην καταντήσει γραφική και να ξεπεραστεί ως επέτειος, αλλά να συνεχίσει να είναι εξέγερση, δράση που μπορεί να πάει τα πράγματα μπροστά και να επιτεθεί στο υπάρχον με προοπτική να το διαλύσει?
Για τις διαδικασίες και τους τρόπους που ο νέος κόσμος θα χτιστεί πάνω στα ερείπια του παλιού?

Πολλά να γράψει κανείς και δεν ξέρω αν πραγματικά χρειάζεται.
Μάλλον δε χρειάζεται, όχι αυτές τις μέρες.

Κλείνω με ένα απόσπασμα από ποίημα του Μπορίς Βιάν που δάνεισε και τον τίτλο στην παρούσα ανάρτηση:

"Αν έβρεχε δάκρυα
Όταν πεθαίνει ένα παιδί
Αν έβρεχε δάκρυα
Όταν γελάνε οι κακοί

Σ’ ολόκληρη τη γη
Με γκρίζα κύματα και κρύα
Δάκρυα πικρά
Το παρελθόν θα τάραζαν

Αν έβρεχε δάκρυα
Όταν σκοτώνουμε τις καθαρές καρδιές
Αν έβρεχε δάκρυα
Όταν χανόμαστε κάτω απ’ τα τείχη

Σ’ ολόκληρη τη γη
Θα γίνονταν κατακλυσμός
Από τα δάκρυα τα πικρά
Των δικαστών και των ενόχων"

Γκαντεμιά!

Πέρυσι, τη Δευτέρα, πριν κατέβω στην πορεία της 8ης Δεκεμβρίου τράκαρα. Ή με τρακάρανε, όπως το δει κανείς.
Πέρασα το βράδυ μου στο ΚΑΤ, στο δίπλα κρεβάτι φέρανε κι ένα σύντροφο που μου έλεγε τι γίνεται στο κέντρο.
Μετά δεν ήμουν σε θέση να πάω σε πορεία, δεν ήμουν σε θέση να κάνω και πολλά πράγματα ούτως ή άλλως.

Χτες ήμουν χάλια όλη μέρα, το βράδυ είχα δέκατα, σήμερα υποθερμία.
Αν υποψιαστώ ότι έχω τη γρίπη των χοίρων, θα φτύνω από σήμερα μέχρι την Κυριακή σε μπουκάλια, και θα πετάω τα σάλια στους χοίρους, να έχουν και την ασορτί γρίπη.
Μιλάμε για βιολογικό πόλεμο, όχι μαλακίες!

Αρκεί να μπορώ να πάρω τον κώλο μου, και να κατέβω στην πορεία.
Δε θα αντέξω κι άλλο Δεκέμβρη μέσα σπίτι!

Πάω να φτιάξω το κρεβάτι, μπας και ξαπλώσω ευθεία επιτέλους...

Κοιμόμουν.

Ξύπνησα χωρίς κανένα προφανή λόγο, δεν ξέρω γιατί διακόπηκε ο ανονείρευτος αλλά ξεκούραστος (νομίζω) ύπνος μου.

Σήμερα το πρωί έσπασε το κρεβάτι μου.
Μόνος μου ήμουν, αλλιώς δεν θα το ανέφερα.

Εδώ και μέρες έχω όρεξη να φάω κάτι σουποειδές, δεν ξέρω γιατί.
Σήμερα σκεφτόμουν φακές.

Αλλά βαριέμαι να πλύνω τα πιάτα και τα τσουκάλια.(όχι χύτρες, προς θεού -λέμε τώρα-)
Και να μαζέψω τα ρούχα.

...Εδώ και δέκα μέρες.

Λέτε αύριο να θέλω φασολάκια?
Μήπως τίποτα λαχανικά?

Δεν ξέρω.

Από το πρωί σκέφτομαι διάφορα θέματα για να γράψω.
Να ασχοληθώ επιτέλους με το θέμα της Λευκίμμης που υποσχέθηκα οτι θα αναφερθώ κάποια στιγμή?Θέλει μάλλον λίγο χρόνο παραπάνω.
Να γράψω για το κάψιμο στο σωλήνα βλέποντας βιντεάκια των μεγάλων της ελληνικής μαλάκινσης που πληρώνονταν (?) από την ΕΥΠ και άλλων σπουδαίων προσωπικοτήτων?Βαριέμαι λίγο τώρα.
Τίποτα χαοτικό, να είναι σύμφωνο και με το κεφάλι μου αυτή τη στιγμή?...

Ίσως να φταίει πως το μυαλό μου βρίσκεται αρκετά στην Κυριακή.
Αλλά ούτε και γι' αυτό μου βγαίνει να γράψω.

Οπότε, για ποιο πράγμα γράφω, τι έγραψα?