Αχ πριγκιπάκο μου πόσο σίγουρη είμαι ότι αν ήταν πράγματι ολοκλήρωση, κι όσο κι αν δείχνει το αντίθετο, θα είναι πάντα εκεί. Ίσως όχι με τον εύκολο τρόπο, αλλά πάντα εκεί...
"Άρρητο κι ανονόμαστο ό,τι πλάθει της ψυχής μου τον πόνο και τη γλύκα, κι ό,τι στην πείνα του σπλάχνου μου προσφέρει."
"Θα κοιμηθώ, μα δίχως να ξυπνήσω, ύπνο στέρφο απ' ονείρατα. Όπως σβήνει το κάθε τι που ανάφτηκε, θα σβήσω, χωρίς αχνάρι απ' το Είναι μου να μείνει."
"Η πίκρα στο στόμα το πρωί Δεν έχει να κάνει με τσιγάρα Και χθεσινοβραδυνά μεθύσια Χρόνος προδομένος είναι Που αργά και σταθερά Μου σφίγγει το λαρύγγι"
"Πουτάνα Μνήμη, άσε με, λιγάκι, ήσυχο. Μάσε τα ξεσκλίδια σου και χάσου από μπροστά μου, ξεκωλιάρα Μνήμη. .... Μα, δεν είναι περίεργο ένας κυνικός σαν κι εμένα να βασανίζεται από αισθήματα; Δεν είναι άδικο;"
"Έχουνε όλα ειπωθεί εκατό φορές Και μάλιστα καλύτερ’ από μένα Αν λοιπόν γράφω στίχους Είναι γιατί μ’ αρέσει Είναι γιατί μ’ αρέσει Είναι γιατί μ’ αρέσει Να μπαίνω στο ρουθούνι σας."
3 σχόλια:
Διάφανα Κρίνα. Διάφανη πια και η αγκαλιά. Πέρνα από το σπίτοblog μου να σου δώσω ένα φιλί. Άντε πρίγκηπα.
Αχ πριγκιπάκο μου πόσο σίγουρη είμαι ότι αν ήταν πράγματι ολοκλήρωση, κι όσο κι αν δείχνει το αντίθετο, θα είναι πάντα εκεί. Ίσως όχι με τον εύκολο τρόπο, αλλά πάντα εκεί...
@ΟΧΙΑ
Το πήρα δίπλα, ανταποδίδω εδώ :*
@Μια φορα κι εναν τρελο
Για οτι νιωθω εχω μια τρελη (ΚΑΙ σαν τη φορα σου) βεβαιοτητα.Ελπιζω να εχεις κι εσυ δίκιο :*
Ειστε γλυκητατες αμφοτερες, με κανετε και χαμογελάω, σας ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου