Έκτακτο δελτίο.

Πραγματικά, ξαναβλέποντας το συγκεκριμένο βίντεο:

... δε μπορούσα να μην ασχοληθώ περαιτέρω!

Έχουμε και λέμε.

Στις 4 περίπου τα ξημερώματα από προφανώς -κατά την αστυνομία- αντιεξουσιαστές , που αργότερα μετατρέπονται σε αγνώστους, επιτέθηκαν στο
1.Μαγαζάκι του ανθρώπου
2.Σε καφετέρια
3.Σε κατάστημα - μαγαζί
4.Σε μη κερδοσκοπική εταιρία
5.Σε καφετέρια υπό κατάληψη άρα μη κερδοσκοπική εταιρία(!?!)
Η επίθεση λοιπόν, έγινε από άγνωστους λόγω προσωπικών διαφορών σε ανθρώπους της
αντιαργκκκλλ, αντιεξουσιαστήςπρουρμπ, αντιεξουσιαστικής (μα τι γλωσσοδέτης είναι αυτός, όχι πες, εσύ μπορείς να την πεις?) που είχαν κάνει κατάληψη στην εταιρία και την είχαν μετατρέψει σε καφετέρια για να ακούν χαλλλαρά (χουχουχου, μα τι αστείο) τους λαϊκισμούς (ούτε στο πανέρι της κυρα Σούλας στην λαϊκή τέτοιο πράγμα) και τις μαλακίες των φερέφωνων της εξουσίας και των πομπών της αστυνομικής φαντασίας και προπαγάνδας... και για το φραπέ.

Ενημέρωση κυρίες και κύριοι!
Μετά είναι να απορείς που αυτός που -αν θυμάμαι καλά- αποκαλεί δάσκαλο τον Παπαδάκη έχει 3 μέρες συνεχόμενα τον Ψωμιάδη να του δίνει συνέντευξη, σα να είναι κάθε μέρα καινούρια, ενώ έπαιζε το βίντεο της μοναδικής συνέντευξης και τις 3 ημέρες?


Αυτό όμως που πραγματικά μου παγώνει το χαμόγελο, είναι το πόσοι έχουν δασκαλευτεί από Πρετεντεροειδή...

Υ.Γ. Μα να φάει την αρχηγία από την κορούλα του ο αποστάτης?Αυτός που του έριξε την κυβέρνηση?
Αναμένουμε το καρδιακό του ακατονόμαστου εναγωνίως!

Σοσιαληστές αντιεξουσιαστές στην εξουσία 3

Περισσότερες φωτογραφίες από την επίθεση εδώ.

"24 Νοεμβρίου 2009, Αλληλεγγύη (Θεσσαλονίκη)
Σήμερα τα ξημερώματα στις 3:55, ο ελεύθερος κοινωνικός χώρος Buena Ventura(στον οποίο στεγάζεται η συνέλευση της Αλληλεγγύης-Αντιεξουσιαστική Κίνηση), δέχτηκε επίθεση με ισχυρό εκρηκτικό μηχανισμό.

Ο τρόπος με τον οποίο τοποθετήθηκε ο μηχανισμός καταδεικνύει το ηθικό περιεχόμενο των δραστών που δεν είναι άλλο απ' αυτό του δολοφόνου, καθώς στόχος δεν ήταν μόνο το Buena Ventura αλλά ολόκληρη η γειτονιά.
Επιγραμματικά, έσπασαν τζάμια των γύρω πολυκατοικιών σε ακτίνα 15 μέτρων στα οποία επίσης καρφώθηκαν θραύσματα με άμεσο κίνδυνο για τις ζωές των ενοίκων της γειτονιάς καθώς επίσης θραύσματα χτύπησαν 3 αυτοκίνητα, πράγμα που τονίζει το δολοφονικό χαρακτήρα της επίθεσης, αφού γίνεται ολοφάνερο ότι οποιοσδήποτε τυχαίος περαστικός θα μπορούσε να ήταν θύμα της επίθεσης."
Ολόκληρη η ανακοίνωση της συλλογικότητας σε σχέση με την επίθεση εδώ.

Λίγο καθυστερημένα ομολογώ, αλλά δημοσίευση που έπρεπε να γίνει, καθώς τα ασπόνδυλα συνεχίζουν ακάθεκτα να παίζουν το ρόλο τους.
Και τα ΜΜΕ επίσης...




Επίσης είχαμε ξυλοδαρμό Αρμένισσας μητέρας από πλήρωμα περιπολικού μπροστά στο 2χρονο παιδί της, το οποίο είχε την χαρά και την τιμή να παρακολουθήσει το μεγαλείο της ψυχής των μπάτσων, οι οποίοι δεν του στέρησαν την ανείπωτη χαρά να το οδηγήσουν στο τμήμα μαζί με τη μητέρα του.



Και για τέλος, αναδημοσίευση της επιστολής της καταζητούμενης Κωνσταντίνας Καρακατσάνη για τη «γιάφκα του Χαλανδρίου»

«Αναρχική είμαι, ζητιάνα δεν είμαι»

«Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα αποφάσισα να δημοσιοποιήσω τη θέση μου σχετικά με την υπόθεση που κατηγορούμαι, υποστηρίζοντας πρώτα και πάντα την πολιτική μου ταυτότητα.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Την ημέρα που η αστυνομία έκανε την έφοδό της στην υποτιθέμενη γιάφκα στο Χαλάνδρι, συνέλαβε τέσσερα άτομα. Τα τρία αυτή τη στιγμή βρίσκονται έγκλειστα σε διάφορες φυλακές, ενώ το τέταρτο αφέθηκε. Στα δελτία επικρατεί κλίμα τρομουστερίας, ενώ οι δημοσιογράφοι στα πρόθυρα του εμφράγματος, ωρύονται και αναπαράγουν φαντασιόπληκτες ιστορίες τρόμου. Οργιάζουν και φαντασιώνονται πράγματα για τα οποία, όχι μόνο στοιχεία δεν έχουν, αλλά ούτε καν ενδείξεις. Αμέσως μετά εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης για έξι ανθρώπους που τα αποτυπώματά τους βρέθηκαν στο σπίτι και σε αντικείμενα μέσα σ' αυτό, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με την εν λόγω υπόθεση (πόρτες, παράθυρα, εφημερίδες, σακούλες, κιθάρες) ή στηρίχτηκαν στη παρουσία των οχημάτων τους έξω από το σπίτι.

Είναι προφανές ότι η αστυνομία έπραξε έτσι για να ικανοποιήσει την ανάγκη της τότε κυβέρνησης να δείξει ότι παράγει έργο, έστω και την τελευταία στιγμή της προεκλογικής εκστρατείας. Θα ήταν καταστροφικό η οποιαδήποτε κυβέρνηση να κατέβει από το σανίδι αφήνοντας πίσω της μια θητεία γεμάτη σκάνδαλα και διαφθορά και χωρίς καμία επιτυχία, έστω και φαινομενική. Γι' αυτό αποφάσισαν ότι πρέπει να βαφτίσουν το σπίτι "γιάφκα", την παρέα "οργάνωση" και τα άτομα που πηγαίναν στο σπίτι αδίστακτους βομβιστές και να τους στείλουν φυλακή, μπας και πείσουν κανέναν ότι παράγουν έργο. Μετά από κάποιες μέρες ανέλαβε ο επόμενος. Ο Μ. Χρυσοχοίδης, υπουργός που κατέχει το πιο "σεβαστό προφίλ" στα μάτια της κοινής γνώμης και τη "μεγάλη επιτυχία επί 17Ν", δεν είναι δυνατόν τη δύσκολη στιγμή της καριέρας του να κάνει λάθη. Και αρχίζει πάλι το παραλήρημα...

Μπορεί η Ν.Δ. να υποτίθεται πως εξάρθρωσε τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, αλλά το ΠΑΣΟΚ μόλις ανέβηκε, μέσω αυτής της οργάνωσης βρήκε και την άκρη του νήματος για όλο το σύμπλεγμα της τρομοκρατίας Και ο πυρετός άρχισε να ανεβαίνει... Με μια φωνή (όπως πάντα άλλωστε) μπάτσοι και ΜΜΕ αναγγέλλουν με πάσα βεβαιότητα ότι εμείς οι έξι πραγματώσαμε τα τελευταία χτυπήματα, ότι έχουμε σχέσεις με όλες τις οργανώσεις, ότι γνωρίζουμε άτομα...

Ενώ λένε ότι υπάρχει και το ενδεχόμενο να κρυβόμαστε μαζί με τους τρεις επικηρυγμένους συντρόφους, να κάνουμε ληστείες και να σχεδιάζουμε τα επόμενα χτυπήματα όλοι μαζί. Τώρα που τα συμπέραναν όλα αυτά... Μάλλον οι μπάτσοι βλέπουν το "CSI ΜΙΑΜΙ" και μετά δίνουν πληροφορίες στα αστυνομικά δελτία. Κανονίστε να σοβαρευτείτε λίγο, γιατί έτσι δεν γίνεται δουλειά...

Επίσης καθοριστικό ρόλο στην έκδοση του εντάλματός μου είχε το γεγονός ότι η αστυνομία γνωρίζει τη σχέση μου με τον αναρχικό χώρο, λόγω της σύλληψής μου τον Ιανουάριο σε επιχείρησή τους σε σπίτια των Εξαρχείων, μετά την επίθεση του ΕΑ στο υπουργείο πολιτισμού. Και τότε για να μπουκάρουν, ισχυρίστηκαν ότι ήμασταν ύποπτοι (λόγω της τοποθεσίας του σπιτιού μάλλον) και αφού δεν βρήκαν τίποτα, για να μη γυρίσουν με άδεια χέρια, με συνέλαβαν (με άλλα δύο άτομα) για άσχετο λόγο. Μπορεί το δικαστήριο τότε να με αθώωσε, αλλά αυτό στάθηκε μεγάλο συν στα χέρια της αστυνομίας για να μπορέσει να με κατηγορήσει και σήμερα, μιας και με θεωρούσαν πλέον σεσημασμένο άτομο.

Και έτσι, λοιπόν, όλοι μαζί οι άρρωστοι κάνουν συνειρμούς και βγάζουν λάθος συμπεράσματα. Εγώ πάντως αυτό που έχω να τους πω, είναι να κλείσουν το στόμα τους, γιατί βάζω τα γέλια κάθε φορά που τους ακούω να λένε πως κανείς δεν εμφανίζεται, γιατί είμαστε ένοχοι. Δεν εμφανίζομαι, γιατί δεν προτίθεμαι να γίνω βορρά στις ασφαλίτικες φιλοδοξίες για παράσημα και όχι επειδή σχεδιάζω ενέργειες. Δεν επέλεξα να είμαι σε αυτή τη θέση, άλλοι το αποφασίσανε για μένα. Άλλοι προσπαθούν να δείξουν ότι είμαι στην παρανομία, να με θέσουν εκτός της καθημερινότητας, των δραστηριοτήτων μου και εκτός της ζωής μου γενικότερα. Και δεν θα πάω φυλακή για αυτούς τους άλλους που αποφάσισαν ότι τα κελιά της δημοκρατίας τους έχουν χώρο και πρέπει να τα γεμίσουν, για να σκούζουν ότι παράγουν το κατάπτυστο έργο τους. Γι' αυτό δεν παρουσιάζομαι "αυτοβούλως" αν το πιάσατε... Και όλα αυτά γιατί; Για ένα αποτύπωμα σε μια σακούλα μέσα σε σπίτι φίλου; Με ένα αποτύπωμα σε μία σακούλα γίναμε συντονιστές ολόκληρης της νεοτρομοκρατίας στην Ελλάδα; Μόνο την Αλ Κάιντα δεν μας έχουν φορτώσει ακόμη... Και ας ψάξουν καλύτερα, θα δουν τα αποτυπώματά μου παντού στο σπίτι. Και τι σημαίνει αυτό δηλαδή;

Ούτε εκρηκτική ύλη υπήρχε διασκορπισμένη, ούτε καμία βόμβα σε εμφανές σημείο, όπως είπαν για να μπορέσουν να κατηγορήσουν οποιονδήποτε έμπαινε. Η αντιτρομοκρατική μπήκε μέσα και έκανε το σπίτι Κόσσοβο. Έβαλαν στο τραπέζι κουτιά με μπογιά και σπρέι και έλεγαν ότι "αυτά είναι τα σύνεργα των τρομοκρατών" λες και οι μπογιές είναι εκρηκτικές ύλες. Πως και δεν μας είπαν ότι το τηλεκοντρόλ είναι χειροβομβίδα..

Και όσο για τον υπουργό Δημ. Ταξ. που ζήτησε στα έξι άτομα να παρουσιαστούν, προσωπικά του δηλώνω ότι δε συνηθίζω να απολογούμαι, ειδικά στην αστυνομία σας, και ειδικότερα εφόσον δεν υπάρχουν στοιχεία σε βάρος μου. Να πάω στην δικαιοσύνη να αποδείξω τι; Ότι η παρέα έγινε οργάνωση και το σπίτι γιάφκα για να έχουν το ελεύθερο να κατηγορήσουν όποιον θέλουν; Ότι μας φορτώνουν ολόκληρο τον ποινικό κώδικα και μάζεψαν όποιον βρήκαν μόνο και μόνο για να μιλήσουν για συλλήψεις; Ή μήπως τελικά να πάω ν' αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας; Να πάω να διαπραγματευτώ τι ακριβώς; Αναρχική είμαι, δεν είμαι ζητιάνα να κάνω διαπραγματεύσεις και παζάρια. Και γι' αυτό θα είμαι απόλυτη σ' αυτά που έχω να πω. Παρ' όλα αυτά, εγώ μπορεί να μην αναγνωρίζω το δικαστήριο ως θεσμό, αυτό όμως με αναγνωρίζεις ως ένοχη. Αυτή η ιστοριούλα κάποτε πρέπει να σταματήσει και γι' αυτό θα αναγκαστώ να αναμετρηθώ με την δικαιοσύνη σας, όταν έρθει η ώρα.

Και, επιτέλους, κύριε Χρυσοχοιδη, αποκτήστε σταθερή άποψη: Τη μία κάνετε λόγο για "παιδάκια που ζουν μακριά από τις οικογένειές τους και η δημοκρατία πρέπει να 'ναι επιεικής" και απ' την άλλη η υπόθεση αναβαθμίζεται και περνάει σε εφέτη ανακριτή. Δεν κάνω παράπονα. Απλά αναδεικνύω τα παιχνιδάκια πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Ξέρω ότι μπορεί να κατηγορηθώ για τις αλήθειες που λέω, αλλά αυτό είναι που ξέρω να κάνουν οι ηδονοβλεψίες εκπρόσωποι του νόμου κάθε είδους. Να κατασκευάζουν σαθρά κατηγορητήρια, να εξαντλούν στις ανακρίσεις, να ποινικοποιούν φιλικές σχέσεις, να δικάζουν συνειδήσεις και να προσπαθούν να γεμίσουν τα κολαστήρια τους με επαναστατημένες ψυχές. Και φυσικά να προωθούν τη ρουφιανιά επικηρύσσοντας τους συντρόφους. Μιας και ήξεραν δηλαδή ότι σε κάποιους θα τους τρέξουν τα σάλια μόλις ακούσουν το μεγάλο ποσό της επικήρυξης και θα σπρώχνονταν μεταξύ τους για το ποιος καταδότης θα μιλήσει πρώτος.

Ο κύριος Χρυσοχοιδης είχε το θράσος να επικηρύξει τα τρία παιδιά, ενώ ποτέ κανείς δεν έβγαλε στη δημοσιότητα καμία φωτογραφία κανενός μπάτσου από αυτούς που βιάζουν, δολοφονούν σε φυλακές και κρατητήρια, συμμετέχουν σε κυκλώματα παιδικής πορνογραφίας και ναρκωτικών, βασανίζουν, δέρνουν, σπάνε κεφάλια, βγάζουν όπλα και εκπυρσοκροτούν. Γιατί πολύ απλά αυτοί, οι νυν προστάτες του πολίτη, έχουν το ακαταλόγιστο. Η κοινωνία τους το παρέχει με την ένοχη σιωπή της.

Απευθύνομαι δημόσια όχι για να αποδείξω την αθωότητά μου, καθώς το δίπολο αθωότητας και ενοχής δεν χωράει στη λογική μου (άλλωστε σε αυτούς που θεωρώ ενόχους, έχω ήδη αναφερθεί), αλλά επειδή εκτός από τους σιχαμένους ξερολισμούς των κονδυλοφόρων της εξουσίας υπάρχει και μια άλλη αλήθεια.

ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΒΑΔΙΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ Σ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΣΤΑΘΗΚΑΝΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ

ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ ΚΩΝ/ΝΑ

12-11-09»

Καθότι και οι σοσιαληστές ξέρουν εξίσου καλά να ποινικοποιούν τις φιλικές σχέσεις, να αποδίδουν συλλογικές ευθύνες και να κατασκευάζουν ενόχους με το βαθύ κράτος της δεξιάς...
Και για να μην ξεχνιόμαστε...

"Τις κατασκευασμένες κατηγορίες κατά του διαδηλωτή Σάιμον Τσάπμαν και τα κενά στις καταθέσεις των αστυνομικών που προσπάθησαν να φορτώσουν με κατηγορίες τον βρετανό διαδηλωτή αλλάζοντας την τσάντα του με άλλη που περιείχε ενοχοποιητικά στοιχεία αναγνώρισε με βούλευμά του το Συμβούλιο Πλημμελειοδιικών Θεσσαλονίκης."

...Από τις σοσιαληστρικές μέρες του 2003 και όσα ακολούθησαν τις διαδηλώσεις ενάντια στην ευρωπαική σύνοδο, με πολύμηνες απεργίες πείνας από προφυλακισμένους συντρόφους.

Σύντομη αποτίμηση.

Για το 3ήμερο της +τεχνίας- και όσα ζήσαμε εκεί.

Δυστυχώς την τρίτη ημέρα δε μπόρεσα να είμαι εκεί.
Τις υπόλοιπες δύο μέρες ήμουν ανάμεσα στον (αρκετό) κόσμο που επισκέφθηκε το χώρο της εκδήλωσης.

Όχι υπό τις καλύτερες συνθήκες, αυτά που θυμάμαι, και μου είναι υπέρ αρκετά, είναι η εκπληκτική παρουσίαση των ποιημάτων της Serratia S. Marcenscens από τους Ms Ratter.
Τα ποιήματα θα τα βρείτε να τα κατεβάσετε εδώ.

Θα θυμάμαι επίσης μία ακόμα πολύ όμορφη εμφάνιση από τους Incognita Sperans, που ομολογώ πως πριν αρκετά χρόνια στις πρώτες τους εμφανίσεις δεν με είχαν ενθουσιάσει.

Θα θυμάμαι τον αέρα της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης, τις συζητήσεις με συντρόφους, χειραψίες και χαμόγελα με ανθρώπους χωρίς να γνωρίζουμε απαραιτήτως ο ένας το όνομα του άλλου.

Και το κυριότερο, θα προσπαθήσω να θυμάμαι πως η διαμεσολάβηση στη δημιουργία είναι όχι μόνο περιττή, αλλά και αποκρουστική.

-Μα καλά, αρνητικά δεν είχε?
-Είχε, αλλά τα ξέχασα!

Κι αφού δε βρίσκω να ανεβάσω κάτι από τα σχήματα που εμφανίστηκαν στο 3ήμερο, κάτι από ένα άλλο συγκρότημα που επίσης συμμετέχει στην +τεχνία-.

Άθλια πρωινά.

...Από αυτά που το βάρος στα μύχια της ψυχής σου σε πνίγει, καταρρακώνει κάθε ελπίδα, σβήνει κάθε φλόγα ζωής από μέσα σου.

Έτσι ξυπνάει η σήψη και ο θάνατος, μαζί με το άνοιγμα των ματιών μας έρχεται και μας σκεπάζει στοργικά, μας ζεσταίνει τη σκέψη με ιδέες τόσο παγωμένες, όσο και το μοναχικό κουφάρι μας.

Όνειρα εφιάλτες κατατρέχουν τη ζήση μας, ανήμποροι να κοιμηθούμε από φόβο μήπως και ξυπνήσουμε πάλι σ' αυτόν το βάλτο που καταπίνει την καρδιά, το μυαλό μας, μα όχι και τον πόνο που μέσα τους αβάσταχτος, εξαφανίζει κάθε ψήγμα ευτυχίας.
Μήπως και ξυπνήσουμε πάλι.
Μήπως και ξυπνήσουμε.
Πάλι.

Σε εμβρυακή στάση, ακούνητοι, να μην περάσει αέρας από τα σκεπάσματα, με την ελπίδα πως έτσι ο πόνος θα σβήσει, θα εξαφανιστεί, πως κάποτε θα ζεσταθούμε, μαζί.
Σε βρεγμένα μαξιλάρια μόνοι, φωνές να σκίζουν την γαλήνη.
Κάθε γαλήνη.

"Όμως μια μέρα θ' αποκάμεις από τη μοναξιά, μια μέρα η περηφάνια σου θα λυγίσει και το θάρρος θα αφανιστεί. Και θα φωνάξεις μια μέρα <<Είμαι μοναχός!>>"

Άραγε θα ξυπνήσουμε?
Πάλι?



Waiting...?

Χρόνια εξεγερτικά.

"Σημαίας κουρέλι από χαμένη μάχη"

"Καμινάδες νεκρές, δίχως καπνό

άδεια από γέλιο στόματα
καρδιές που νίκησαν και πέθαναν -
πρέπει να γεφυρώσουμε τα χείλη της αβύσσου.

Άνθρωποι, πάνω απ' όλα άνθρωποι
αδιάκοπα, χωρίς ανάσα, χωρίς ντροπή
γυμνοί από αμφιβολίες
τίποτα κρυμμένο
ας ξεχυθούμε πάλι μες στους δρόμους
να χτίσουμε ξανά τη ζωή
να χτίσουμε πρώτοι εμείς τη ζωή.

Φωνές γεμάτος ο ουρανός
κι αναποδογυρισμένα σύννεφα
που τα εκτελέσανε το μεσημέρι -
μόλις το πρόλαβαν οι εφημερίδες
επί του πιεστηρίου.
Καμμιά δεν έγραψε για τις βρύσες
που ανοίξανε στα βασανισμένα τους κορμιά."

Τίτος Πατρίκιος - Τελευταίες ειδήσεις

Στα γρήγορα pt2...

Αναφορά για εκείνες τις ευτυχισμένες εποχές όταν ΌΛΟΙ ήταν στο Πολυτεχνείο.
Τότε που σύσσωμος ο ελληνικός λαός με θυσία και αυταπάρνηση υπηρέτησε τα υψηλότερα ιδανικά, αυτά της δημοκρατίας και της ελευθερίας, γεγονός όμως που προσωπικά μου δημιουργεί πληθώρα ερωτημάτων.

-Πόσο κόσμο χωράει επιτέλους μέσα αυτός ο χώρος?
-Συνέπεσε με κάτι πολύ σημαντικό για το οποίο είχαν εγκαταλείψει τις πόλεις και τα χωριά τους όλοι (όλοι όμως), οι κάτοικοι αυτής της χώρας και με την ευκαιρία πήγαν και στο Πολυτεχνείο να αντισταθούν?
-Τελικά, αφού όλοι (ναι, ξέρω, επαναλαμβάνομαι) ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο, ποιοι ήταν οι απαθείς νοικοκυραίοι και οι ρουφιάνοι πάνω στους οποίους στηρίζονταν (νταξ, είχε και μια μικρή βοήθεια από τις δυνάμεις καταστολής) η χούντα?

Κι όσοι δεν ήταν στο Πολυτεχνείο?
Πώς ακριβώς κάνεις αντιδικτατορικό αγώνα από το Παρίσι?

Κι αν αυτά φαντάζουν δύσκολα να απαντηθούν ως ερωτήματα το επόμενο είναι πραγματικά ακατόρθωτο.
Πώς το παρελθόν αποτελεί δια παντός σφραγίδα νομιμοποίησης και αναγνώρισης για αυτούς που κάποτε ήταν κάτι (αν ήταν) και τώρα είναι κάτι άλλο? (ακούς Μαρία?)

Αναμένω με τρανή και φοβερή ανυπομονησία τα εορταστικά αφιερώματα, όπου τρανοί και φοβεροί επαναστάτες, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών (όλο και κάπου θα καλέσουν και τη Σώτη να μιλήσει και να συγκρίνει τους αγνούς αγωνιστές -όλους ντε- του τότε με τους αναρχοφασίστες και την ξεπερασμένη αριστερά του σήμερα) θα μιλήσουν για την ανυπέρβλητη σημασία και το στρουμφοφανταστικό νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το οποίο όμως πρέπει να γιορτάζουμε ειρηνικά καθώς τώρα έχουμε (χοχοχο) δημοκρατία.

Προσωπικά αν και πιστεύω πως καμμία βίαιη ενέργεια δεν θα προηγηθεί της κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής, ευελπιστώ εναγωνίως να ακούσω την Μαρία και το Μίμη να φωνάζουν:
-Τα ΜΑΤ στο Πολυτεχνείο, τα ΜΑΤ στο Πολυτεχνείο.

Ασχέτως που τα ΜΑΤ είναι ήδη μέσα στις σχολές αφού τη στιγμή που τις έχουν περικυκλώσει και απαγορεύουν την είσοδο έχουν καταλύσει κάθε έννοια ασύλου.
Γιατί οι νοικοκυραίοι και το κράτος (τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει) φοβούνται για ενδεχόμενη διατάραξη της Ειρήνης (με κεφαλαίο για να αναρωτηθούμε ποιας Ειρήνης, και με μικρό να το έγραφα το ίδιο θα έπρεπε να κάνουμε άλλωστε).

Όλα θα είναι έτοιμα.
Οι μπάτσοι, περισσότεροι από τους διαδηλωτές, θα είναι έτοιμοι με τα όπλα στο χέρι να πατάξουν οποιοδήποτε ταραχοποιό στοιχείο, με πυγμή όχι πρωτόγνωρη για σοσιαλιστικά καθεστώτα, ενώ συγχρόνως μέλη του Κόμματος (ένα είναι) θα περιφέρουν την αιματοβαμμένη σημαία και ΑΝ χρειαστεί (και δεν υπάρχουν αγανακτισμένοι πρόχειροι) θα συμβάλλουν στην αποκατάσταση της τάξης, παρόλο που ονειρεύονται την αταξική κοινωνία, όπως έχουν κάνει και στο παρελθόν ανερυθρίαστα, σε οποιαδήποτε εκδήλωση τολμούσε να διαφοροποιηθεί από την κομματική γραμμή (την οποία αν έσπαγαν για ιδία χρήση στα πλακάκια της ομόνοιας θα ήταν πολύ χρησιμότεροι στο "κίνημα") και να ξεφύγει -έστω συμβολικά- από το μαντρί της αστικής νομιμότητας.
Με τρώει το χέρι μου να ποστάρω και την Πανσπουδαστική 8, αλλά κρατιέμαι!

Διάλειμμα για διαφημίσεις:
Να πλένετε με "οικοδομέξ", αποτελεσματικό και δοκιμασμένο.
Όλες (ω, ναι) οι Κόβες συνιστούν "οικοδομέξ" για τον καλύτερο καθαρισμό της σκέψης σας.

Κι ενώ ολοκληρώνεται ο "αναίμακτος και ειρηνικός" εορτασμός της επετείου, δημοσιογράφοι -τσιράκια και υπηρέτες των συμφερόντων των εργοδοτών τους- θα καλέσουν πολιτικά πτώματα του τότε να μιλήσουν για το σήμερα, θα καλέσουν αγανακτισμένους κατοίκους που δεν αντέχουν άλλο την υποβάθμιση της περιοχής τους, ανθρώπους του πνεύματος να μας πουν πως το νόημα του τότε μεταφέρεται στη δημοκρατία του σήμερα (είπα χοχοχο?), κομματικά κανείς να γαβγίζουν με αυτό τον οξύ και ενοχλητικό ήχο και να προσκαλούν σε σύμπραξη τις ψήφους (τους πολίτες, εξκιουζέ μουά) που παρακολουθούν το χαζοκούτι και σύνταξη με το κόμμα (εδώ είναι περισσότερα), εκπροσώπους της δημοκρατικής αστυνομίας που δημοκρατικότατα θα έχει στείλει μερικές δεκάδες (τουλάχιστον) κόσμο στο νοσοκομείο και θα έχει κι έναν αντίστοιχα δημοκρατικό αριθμό προσαγωγών και συλλήψεων, και όποιον άλλο κατεβάσει, η απείρου μεγαλείου σκέψης, κούτρα του αρχισυντάκτη.

Και άλλη μία επέτειος της εξέγερσης του πολυτεχνείου θα έχει απονοηματοδοθεί πλήρως και το πολιτικό θα έχει μετατραπεί για ακόμα μία φορά σε εύπεπτη μπούρδα ευρείας κατανάλωσης που θα υπηρετεί την κοινωνία του θεάματος.

Διάλειμμα για σουβλάκια...

Τι, δεν είναι διάλειμμα?
Τελείωσε κι ο φετινός εορτασμός?
Το πήραμε το σμσ της εξέγερσης?
Γιουυυυύπι, ζήτω η δημοκρατία (Ζήτω)!

Ευτυχώς, δεν είναι η μόνη επέτειος εξέγερσης που πλησιάζει...

Για την πορεία.

Φωτογραφία παρμένη από το indymedia.

Πήγα κι εγώ (πάααααμε κι εμείς, στην αυλή του φθινόοοπωρου, πίσω απ' τα πετρωμένα στάχυααααα του καλόοοοοκαιριουυυυυυ- είπαμε, 17Ν έρχεται) λοιπόν στη χτεσινή πορεία - μη με ρωτήσετε γιατί και πως, τόσο καιρό έχω την αφίσα αναρτημένη - λίγο καθυστερημένα οφείλω να ομολογήσω.
Ευτυχώς, οι εκδηλώσεις αυτές περιμένουν και τους "λίγο καθυστερημένα" και δεν "έχασα" τίποτα.

Άσχετο: ανεβαίνοντας την πανεπιστημίου (Ελ.Βενιζέλου) και λίγο πριν τη βιβλιοθήκη είναι κάτι τύποι με κόκκινα μπλουζάκια που κάτι λένε για άγχος και ένας εξ' αυτών με πιάνει από το χέρι με γλιτσιασμένο χαμόγελο και έναν άθλια επιτηδευμένα φιλικό τόνο, να πάω λέει να κάνω ένα τεστ για να δω πόσο αγχωμένος είμαι.
ΔΕ ΜΑΣ ΧΕΖΕΙΣ ΡΕ ΝΤΑΛΑΡΑ?

Αφού με πρωτόγνωρη ψυχραιμία, κι ενώ σχεδόν έτρεχα για να φτάσω στα προπύλαια, του πετάω ένα "άσε μας ρε φίλε" χωρίς αυτό να συνοδεύεται από κάτι άλλο, έφτασα στα προπύλαια, πήρα τα σχετικά ενημερωτικά κειμενάκια που μοίραζαν συλλογικότητες και πήγα να βρω συντρόφους που με περίμεναν.

Η πρώτη μου ατάκα ήταν: "χαλαρά 1000άρικο".
Μεγαλωμένος σε επαρχιακή πόλη (έχω την εντύπωση πως), μπορώ να υπολογίζω με σχετική άνεση τον κόσμο, όταν μιλάμε για τέτοιους αριθμούς
Όταν κατέβηκε ο κόσμος στο δρόμο, άλλαξα γνώμη.
Προσωπική εκτίμηση είναι πως ήμασταν τουλάχιστον 1500 άτομα, μπορεί και περισσότεροι

Η πορεία είχε παλμό, συνθήματα τράνταζαν ανά στιγμές τους δρόμους που περνούσαμε, Πανεπιστημίου, Πατησίων, Ακαδημίας.

Οι μπάτσοι ήταν τελικά παντού και ήταν πολλοί, αν και σε διακριτική απόσταση στο μεγαλύτερο μέρος τη πορείας.
Τόσο κοντά ώστε να τους βλέπουμε και να "φορτώνουμε", τόσο μακρυά ώστε να μην προκαλούν τραγικά.

Μέχρι που φτάσαμε Ακαδημίας στο κτήριο των αρχείων του κράτους (νομίζω) κι εκεί άλλαξε η κατάσταση.
Οι πιο ερωτευμένοι ματατζήδες, όταν είδαν την πορεία, έτρεξαν από τη Σόλωνος προς την Ακαδημίας να προστατέψουν το κτήριο (?) και να σφιχταγκαλιάσουν τους διαδηλωτές, χωρίς όμως να κρατάνε ανθοδέσμες, σοκολατάκια ή έστω ένα ζεστό ρόφημα για τον ταλαιπωρημένο μας λαιμό.
Κάτι μακρινάρια κρατούσαν, που έχω την εντύπωση πως αρκετοί από αυτούς ευελπιστούν κάποτε να χρησιμοποιηθούν ως ερωτικά βοηθήματα!

Στρίβαμε Χαρ. Τρικούπη και τα καλά μας τα παιδιά παρέμεναν δίπλα μας, ήταν φανερό πως ήθελαν γλωσσόφιλα!
Ευτυχώς (καθώς ούτε παλούκια, ούτε κράνη, ούτε μάσκες, ούτε καν στοιχειώδης περιφρούρηση δεν υπήρχε στην πορεία) η κατάσταση τελείωσε με την πορεία να περνάει από το σημείο και η μόνη μας επαφή να είναι λόγια τρυφερά και αγαπησιάρικα, που τα περισσότερα εξ αυτών υπόσχονταν την επισημοποίηση της σχέσης μας με θρησκευτικές (ή πολιτικές) τελετές.

Και η πορεία τερματίστηκε στην πλατεία Εξαρχείων, ώστε να ξεκινήσει προγραμματισμένη συνέλευση.
Δεν πήγα, το ομολογώ.
Κοκκινίζω από ντροπή, αλλά δεν πήγα.

Αφού ήπια ένα τσάι και μερικές μπύρες, είπα να πάω να φάω κάτι σε κάποια από τις ψησταριές στην Βαλτετσίου.
Απαραίτητη σημείωση για τους εκτός Αθηνών και μη εξοικειωμένους: Βαλτετσίου = πεζόδρομος με τραπεζάκια των καταστημάτων που καταλήγει στο κέντρο της πλατείας Εξαρχείων

Καθόμαστε λοιπόν να φάμε κάτι και σε κάποια φάση βλέπουμε 2-3 παιδιά να τρέχουν και να κατεβαίνουν προς την πλατεία, καταδιωκόμενοι από πλειάδα μηχανών διαφόρων γραμμάτων της ελληνικής αλφαβήτου!
Οι οποίες μηχανές μόλις και μετά βίας χωρούσαν να περάσουν, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να έχουν σχετικά μεγάλη για τις συνθήκες ταχύτητα.
Παραλίγο να πατήσουν κι ένα συμπαθέστατο τετράποδο που έφερνε βόλτες ώρα τώρα, μήπως και τσιμπήσει κάνα μεζέ.

Η επαναλαμβανόμενη ερώτηση έτερου συνδαιτυμόνα δεν είχε και ούτε θα μπορούσε να έχει λογική απάντηση.
Όμως η ερώτηση παραμένει:
-Πού πάτε ρε μαλάκες?

Αύριο ξεκινάει ο 3ήμερος εορτασμός του Πολυτεχνείου, κι εγώ έχω δεσμευθεί να επανέλθω...ελπίζω πριν την αυριανή ημέρα, αλλά έστω κι ελαφρώς καθυστερημένα θα το κάνω!

Στα γρήγορα...

Τρέχω λίγο και τα γεγονότα προσπερνούν.
Χτες ήταν η δίκη (πήρε αναβολή) των συλληφθέντων της Λευκίμμης.
Ένα θέμα που μάλλον θα σχολιάσω προσεχώς...

Προς το παρόν έρχεται η 17η Νοέμβρη και τα προεόρτια άρχισαν, όπως και κάθε χρόνο άλλωστε.

Οι σχολές κοντά στο κέντρο έχουν περικυκλωθεί από αστυνομικές δυνάμεις προκειμένου να εορταστεί ομαλά και χωρίς έκτροπα η ιστορική αυτή επέτειος, που όλους μας συγκινεί και ξυπνάει τα βαθιά και φυσικά έντονα δημοκρατικά μας ένστικτα, καθώς του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει!

Ελπίζω φέτος να παραστεί και ο κ.κ. Καραδήμας* στον χώρο του πολυτεχνείου, ώστε να αποτίσει φόρο τιμής στα αδικοχαμένα παλικάρια και στους αγωνιζόμενους Έλληνες που θυσιάστηκαν για την ελευθερία και τη δημοκρατία, με μια λιτή πλην όμως σαφέστατα συμβολική ανθοδέσμη, την οποία καθώς θα ακουμπά συνεσταλμένα μπροστά στο μνημείο, ένα δάκρυ ευθύνης θα κυλήσει από τα συγκινημένα και γεμάτα από ευθύνη για τον ειρηνικό εορτασμό της συμβολικής -όμως απαράμιλλης σπουδαιότητας- αυτής ημέρας, μάτια του.
(Αχχχχ!)

Επανέρχομαι...

Υ.Γ. Σήμερα και η πορεία ενάντια στην αστυνομοκρατία, για να δούμε...

*Γνωστός τηλε-εκπρόσωπος των Μονάδων Άμεσης Τρομοκρατίας και επικεφαλής διμοιρίας πράσινων ανθρωποειδών, εντεταλμένων για την διατήρηση της τάξης (παλιοκομμούνια)!

Λίγο καλύτερα...

Ξυπνάω μόνος μου.
Δεν υπάρχει η αγκαλιά σου να με ζεστάνει.

Περνάει η μέρα από πάνω μου, και καθώς περνά με κόβει, με ματώνει.
Σώμα λειψό, καθώς υπάρχει μόνο του.

Φυσάει, βρέχει, έχει λιακάδα...καμμία διαφορά.
Εδώ πάντα βρέχει, έχω το προσωπικό μου σύννεφο να με καταδιώκει.

Αναζητώ κάτι, μα όλα ανόητα και μισερά.
Δεν υπάρχει κάτι, κάτι άλλο, "η ψυχή για να μη δειλιά μονάχη".

Ανολοκλήρωτο εγώ, δε νιώθει τίποτα όμορφο.
Εγώ μοναχικό κι επώδυνο, δε μπορεί πια μόνο του. Εγώ ανύπαρκτο.

Κοιμάμαι μόνος μου.
Δεν υπάρχει η ανάσα σου να συναντήσει τη δική μου.

Στα όνειρα μου, δεν είμαι μόνος μου.
Υπάρχει μία ελπίδα διψασμένη και θολή...

Και με ρωτάς τι κάνω.
Είμαι λίγο καλύτερα από όταν πέθαινα.

Θα εκραγώ.

Στέκω παραλυμένος, τίποτα δε μπορώ να κάνω.
Έχουν κολλήσει τα πάντα.
Η σκέψη, τα συναισθήματα, οι κινήσεις, η φωνή, η ύπαρξή μου ολάκερη.
Είμαι αδύναμος, ανίκανος για οτιδήποτε την ίδια στιγμή που οι ανάγκες μου πνίγονται μέσα στο στήθος μου, εκλιπαρούν να δραπετεύσουν.
Η ανάσα μου βγαίνει με δυσκολία και μυρίζει πόνο και θλίψη.

Στέκω παραλυμένος, τίποτα δε μπορώ να κάνω.
Κοιτάω παθητικά το χρόνο να περνά από πάνω μου και βλέπω τον εαυτό μου να υποφέρει, κι ενώ με παρακολουθώ, νιώθω, δεν είμαι έξω από τη συντριβή.
Με βλέπω να διαλύομαι και δε μπορώ να κουνηθώ, να κάνω κάτι να συγκρατήσω τα κομμάτια μου που σκορπίζονται ανηλεώς και βυθίζονται στην οδύνη.

Στέκω παραλυμένος, τίποτα δε μπορώ να κάνω.
Δεν υπάρχει κάτι που να σπάσει αυτή την εξωτερική σιωπή, κάτι να εκφράσει την εσωτερική μου φρίκη.
Θέλω να ουρλιάξω και δε μπορώ να ανοίξω καν το στόμα μου.
Θέλω να κλάψω και δεν έχω δάκρυα.
Θέλω να σπάσω οτιδήποτε υπάρχει γύρω μου και δε μπορώ να σηκώσω τα χέρια μου, τα πόδια μου δε με κουβαλάνε.
Είμαι καθηλωμένος στην καρέκλα της απόγνωσης.

Στέκω παραλυμένος, τίποτα δε μπορώ να κάνω.
Ακόμα και το να υπάρχω τέτοιες στιγμές χρειάζεται προσπάθεια που δε μπορώ να καταβάλλω.
Αγωνία πρωτόγνωρη έχει καταλάβει την ψυχή μου, την έχει δέσει, την έχει εγκλωβίσει και τη βασανίζει με τους απεχθέστερους τρόπους.

Στέκω παραλυμένος, τίποτα δε μπορώ να κάνω.
Μόνη παρηγοριά η ανάμνηση της ευτυχίας.
Χαμόγελα που έρχονται από το παρελθόν και λαχταράνε το μέλλον.
Προσμονή.

Στέκω παραλυμένος, τίποτα δε μπορώ να κάνω.
Και οι λέξεις είναι και πάλι φτωχές να περιγράψουν αυτό που έχει σταθεί στο στήθος μου και με παραλύει.

Σοσιαληστές αντιεξουσιαστές στην εξουσία...2 1/2

Βόμβες μολότοφ πέταξαν πέντε άγνωστοι τα ξημερώματα της Τρίτης στη βίλλα Αμαλίας, η οποία βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αχαρνών και Χέυδεν.

Σύμφωνα με πληροφορίες, εκτοξεύθηκαν πέντε μολότοφ, χωρίς ωστόσο να σημειωθούν ζημιές στο κτήριο ή τραυματισμοί

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=7792834

Και η δημοκρατία συνεχίζει ακάθεκτη το έργο της.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, κι οι άλλοι έτσι ξεκίνησαν, απλά στο δρόμο βρέθηκε κι εκείνος ο καλός άνθρωπος του νόμου, ο κ. Σανιδάς, να συμβάλλει. Εις αναμονή του καινούριου κυρίου Σανιδά λοιπόν, καθότι στις δημοκρατίες ουδείς αναντικατάστατος και στην καταστολή όλοι οι καλοί χωράνε (μη νομίζετε πως εννοώ με κάποιον τρόπο ότι η δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη) ...
Απομένει οι κοινωνικές αντιστάσεις να δείξουν ποιοί είναι οι "καλύτεροι", αν και η πορεία (διάρκειας περίπου 20 ετών η κάθε μία) και των 2 καταλήψεων που δέχτηκαν επίθεση μιλάει από μόνη της!

Βρεκεπίσω ρουφιάνοι.

Σοσιαληστές αντιεξουσιαστές στην εξουσία...2

Λίγες μόνο ώρες αργότερα από την επίθεση στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, οι -και κατά το παρελθόν γνωστοί- συγχρωτισμοί των υφιστάμενων του κ.κ. υπουργού "η χρυσή αυγή πρέπει να είναι παράνομη και να διαλυθεί" με τους περίφημους "αγανακτισμένους" και "κατοίκους¨ του Αγίου Παντελεήμονα, συνεχίστηκαν πριν από την αντιρατσιστική-αντιφασιστική συναυλία που ήταν προγραμματισμένη στην πλατεία της περιοχής, με αποτέλεσμα κάποια μικρο επεισόδια που ευτυχώς δεν ήταν αρκετά να ματαιώσουν την εκδήλωση, της οποίας οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες -αν και εφόσον υπήρχαν- δεν είναι επί του παρόντος.

Το σημείο στο οποίο χρειάζεται νομίζω να εστιάσουμε είναι πως η συνεργασία/σύμπραξη κράτους και παρακράτους συνεχίζεται απρόσκοπτα και ανερυθρίαστα μπροστά στα μάτια της υπό αριστερή (χοχοχο) διακυβέρνηση κοινωνίας.

Το ίδιο βράδυ, η κα. Σώτη Τριανταφύλλου δέχθηκε κατά την παρουσίαση βιβλίου της, στη γειτονιά που έχει ήδη τελεστεί η αποκάλυψη, υλικά για την παρασκευή ομελέτας, γεγονός το οποίο ενόχλησε τους γνωστούς κύκλους της γαστριμαργικής αναζήτησης και πνευματικής καθυπόταξης μέσω της lifestyle αριστερότροπης εναλλακτικότητας.
Πραγματικά συγκλονιστικό!

Ακούγεται πως ήδη ο πνευματικός κόσμος ετοιμάζει έρανο, τα χρήματα του οποίου θα διατεθούν για την αγορά απορρυπαντικών και σαμπουάν/μαλακτικών προς αποκατάσταση της βάρβαρης επίθεσης που δέχθηκε το τρανό αυτό πνεύμα και η σύγχρονη φωνή του ελληνικού πολιτισμού.
Εάν παρ ελπίδα περισσέψει κάποιο μέρος του ποσού που θα συγκεντρωθεί, θα διατεθεί για περαιτέρω συκοφάντηση των υπαλλήλων βιβλίου χάρτου και των απεργών στον "Πατάκη" ο οποίος όλως τυχαίως εκδίδει και τα απίστευτης και συνταρακτικής σπουδαιότητας βιβλία, της εν λόγω.

Βρεκεχμμμμμ...

Σοσιαληστές αντιεξουσιαστές στην εξουσία...

Ενημέρωση για την εμπρηστική επίθεση στην Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 - σύντροφοι- ισσες από ΛΚ 37

Αποτυχημένη επίθεση φασιστοειδών με μολότοφ στις 4.30 το πρωί στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37. Οι σύντροφοι που βρισκόντουσαν εκείνη την ώρα στην κατάληψη έσβησαν άμεσα τη φωτιά που εκδηλώθηκε σε εξωτερικό σημείο του κτιρίου.

Τα φασιστοειδή προφανώς εξαφανίστηκαν πανικόβλητοι, καθώς άφησαν πίσω τους μία τσάντα με δύο μολότωφ, ενώ στο σημείο απέναντι από την κατάληψη (από όπου κατά πάσα πιθανότητα και εκτόξευσαν τις μολότωφ) υπάρχουν εμφανή σημάδια αυτοπυρπόλησης...

Οι κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις δεν μπορούν να ανακόψουν τον αγώνα για την ελευθερία.!!

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΕΙΣ!

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1099440

Η επίθεση των κρατικών - παρακρατικών κύκλων αποδεικνύεται (ξανά) πως δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της "δεξιάς".
Αντίθετα η βλακεία που αναγνωρίζει το μΠΑτΣΟκ ως αριστερά ή κέντρο είναι προνόμιο των πασόκων (πιθανώς και των ανανεωτών, τρομάρα τους).
Το μόνο ερώτημα, είναι πότε θα ξυπνήσουμε, θα απεμπλακούμε από τα μικροσυμφέροντα μας, τον πολιτικό ρεαλισμό (sic) και θα αντιμετωπίσουμε το υπάρχον ως αυτό ακριβώς που είναι: μία σάπια μείξη ανελευθερίας και καταναγκασμού

Με λιγότερο από ένα μήνα διακυβέρνησης, ήδη μετράμε συμπεριφορές στρατού κατοχής, δολοφονίες σε Α.Τ. και συγκάλυψη τους από τους αρμόδιους (τι πρωτότυπο), καιρός ήταν να αρχίσουν και οι επιθέσεις των ασπόνδυλων...
Άσυλο, συνταξιούχοι, αγρότες ετοιμαστείτε, η ιστορία (δυστυχώς) επαναλαμβάνεται!

It's a date!

Βρεκεαντε και κουαξ!

Πάλι με 4 ώρες ύπνο μόνο!

Περίεργο πράγμα το υποσυνείδητο!

Ευτυχώς (για όλους μας) δεν έχω γνώσεις ψυχιατρικής, ούτε και κανένα ενδιαφέρον να βρω κάποιο άρθρο και να σας (μας) πρήξω τον πέοντα ή το αιδοίο!

-Hello there children
-Chef, what's a clitoris?
-Damn children!

Άυπνος μεν, τουλάχιστον είδα όνειρο.
Και μέσα στην παραξενιά του, το "χαλί" στο όνειρο ήταν νομίζω αυτό:



Μη με ρωτήσετε ποια μνήμη το έφερε στην επιφάνεια.
Μη μου προτείνετε να πάω να κοιταχτώ, τότε ήταν μεγάλο χιτάκι. Και για να σας ανησυχήσω ακόμα περισσότερο, θα δηλώσω πως ακόμα μου αρέσει.
Ειδικά σε εκείνα τα χρόνια πολύ μου άρεσε η αλλαγή όταν μπαίνει η κυρία με τα πέτσινα/δερμάτινα και τα στρας(μουσικά το εννοώ, μην φανταστείτε).

Επίσης, και κλείνω με αυτό, το κουρεματάκι της στοργικής κυρίας μου έφερε στο νου μια καλή φίλη που από όταν τη γνώρισα -όταν σπούδαζε- μέχρι σήμερα, το κούρεμα της παραμένει κάπως έτσι.
Λέτε να είναι φαν?
Χοχοχο και
Βρεκεκεξ κουαξ κουαξ!

Υ.γ. Έχω βάσιμες υποψίες πως η εντατική παρακολούθηση του south park προκαλεί σοβαρές βλάβες, αλλά εξακολουθώ να το συνιστώ ανεπιφύλακτα!